حمایت از تولید ملی در فناوری اطلاعات و ارتباطات

۲۵ مطلب در ارديبهشت ۱۳۹۴ ثبت شده است

بحث های رسانه ای متنوعی در کشور در حوزه فضای مجازی، سرویس های خارجی، لزوم افزایش سرعت اینترنت و خرید پهنای باند از خارج کشور مطرح است. گاه سیاست زدگی و منفعت طلبی در این حوزه به حدی پررنگ می شود که یافتن گفتمان صحیح از غلط دشوار می شود! برای یافتن پاسخ های دقیق و علمی اما به زبان ساده به سراغ یکی از کارشناسان خبره و عضو مهم یکی از مراکز تصمیم گیری در حوزه شورای عالی فضای مجازی رفتیم. از مجموع صحبت های او که به دلایل قابل توجهی اصرار داشت نامش در مصاحبه درج نشود، این طور متوجه شدیم که شورای عالی نه مسئول فیلتر کردن این سایت و آن تارنماست و نه بناست دغدغه اش تا این اندازه کوچک باشد! رهبر انقلاب اسلامی در حکم تشکیل این شورا، پس از آنکه " آثارچشمگیر شبکه جهانی اینترنت در ابعاد زندگی فردی و اجتماعی، لزوم برنامه‌ریزی و هماهنگی به منظور صیانت از آسیب‌های ناشی از آن، و بهره‌گیری حداکثری از فرصت‌ها در جهت ارائه خدمات گسترده و مفید به مردم را از دلایل اصلی ضرورت تشکیل شورای عالی فضای مجازی برشمردند، تأکید کردند: "این شورا وظیفه دارد مرکزی به نام مرکز ملّی فضای مجازی کشور ایجاد نماید تا اشراف کامل و به روز نسبت به فضای مجازی در سطح داخلی و جهانی و تصمیم‌گیری نسبت به نحوه مواجهه فعال و خردمندانه کشور با این موضوع از حیث سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و محتوایی در چارچوب مصوّبات شورای عالی و نظارت بر اجرای دقیق تصمیمات در همه سطوح تحقق یابد.”

با این مقدمه گفت‌وگو با عضو شورای عالی فضای مجازی کشور را با هدف پیگیری دغدغه های روزمره مردم در این حوزه و اطلاع از ضرورت های تشکیل "شبکه ملی اطلاعات” در کشور تقدیمتان می‌کنیم:
آقای دکتر! طرح شبکه ملی اطلاعات به کجا رسید؟
بسم الله الرحمن الرحیم. به نظر می رسد در حوزه شبکه ملی اطلاعات که فرمان اصلی رهبری به شورای عالی فضای مجازی نیز پیرامون همین موضوع می باشد کار چندانی صورت نگرفته است. حتی اگر کاری نیز انجام شده شورا موظف به گزارش اقدامات بوده تا به واسطه انتشار نظام نامه ها دیگر حوزه ها نیز درگیر اجرای این پروژه ملی شوند. کار شبکه ملی اطلاعات یک کار اصلی و پایه ای برای کشور است که ما در حال حاضر نیز در این حوزه عقب افتاده ایم. پیش از این عده ای این شبهه را ایجاد می کردند که "اصلا شبکه ملی اطلاعات به چه کار می آید؟! فضای کنونی فضای جهانی شدن است و ورود به حوزه اینترنت ملی، اینترانت ملی مفهومی ندارد!
اما اخیرا پس از افشاگری های ادوارد اسنودن همه کشورهای دنیا روی این موضوع متمرکز شده اند. موج اصلی نیز در بحث های سازمان ملل در سخنرانی های سران کشورهای برزیل و آلمان و سایرین بود که پس از آن نشستی به خواست رئیس جمهور برزیل در این کشور با همین سرفصل ها برگزار شد. در این نشست اغلب کشورهای شرکت کننده خواهان این بودند که در امر مدیریت اینترنت تجدید نظر شود.
شبکه ملی اطلاعات دقیقا چیست؟
دستور اصلی تشکیل شبکه ملی اطلاعات شامل تعریف مجموعه‌ای از دستورات و نظامات است. شبکه ملی اطلاعات فقط یک بستر یا یک زیرساخت نیست. قرار است یک سامانه به هم پیوسته باشد که مجموعه نیازمندی های کشور را برآورده کند. البته قسمت عمده ای از آن هم شامل زیرساخت می شود.ما برای آینده کشورمان به منظور تحقق حاکمیت نظام در فضای مجازی احتیاج به شبکه ملی اطلاعات داریم. در سخنرانی هایی که اخیرا مدیران کشورهای دیگر نیز مطرح ساخته اند رسیدن به نقطه ای مشترک با دیدگاه ایران مشهود است. به طور مثال اخیرا "آنگلا مرکل" در سخنرانی خود از نیاز کشورش به شبکه "NATIONAL” آلمانی گفت در حالی که فرانسوا اولاند فرانسوی خبر از پیاده سازی شبکه ملی کشورش می دهد! به دنبال بالا گرفتن بحران در اکراین نیز،مقامات روسیه بر اولویت راه اندازی شبکه ملی اطلاعات در کشورشان تاکید کردند. این ها همه نشان از این دارد که عبارت "شبکه ملی اطلاعات ایران” که پیش از این در ادبیات ایرانی بی سابقه و نوظهور تلقی می شد دارای ریشه ای است که اکنون سال هاست سایر کشورهای قدرتمند نیز از منظر سیاسی به دنبال آن هستند.
متاسفانه در کشور ما این موضوع صرفا یک حوزه "فنی” شناخته می شود و به جزئیات مهمی همچون نظامات سامانه مذکور هیچ توجهی نمی شود.
آیا زیرساخت های تکنولوژیک این طرح ملی آماده شده و اکنون تنها درگیر تهیه نظامات آن هستیم؟
متاسفانه نه تنها زیرساخت آماده نشده بلکه برنامه ای نیز برای توسعه زیرساخت وجود ندارد! الان مشاهده می کنید که در صحبت های وزیر ارتباطات و مجموعه ایشان صحبت از توسعه پهنای باند خارجی است که بحث هایی مطرح می کنند با این مطلع که تا یک ترابایت و بعد هم تا ده ترابایت پهنای باند را گسترش خواهیم داد، در حالی که پهنای باند ترافیکی کشور ابتدای شروع به کار دولت یازدهم روی 80 گیگابایت بوده و اکنون نیز بیشتر از صد و چند گیگابایت نیست. به هر حال باید از منظر قانونی مشخص شود که به چه علت ما باید پهنای باند کشورمان به خارج از کشور برود. بنا بر ادبیات اعضای حقیقی شورای عالی فضای مجازی اصلا ما چرا باید پهنای باند از "خارج کشور" بخریم؟ چرا این کار در داخل کشور صورت نمی گیرد؟
شورا چه تمهیدی برای برآورده ساختن نیاز مردم به "اینترنت پر سرعت" اندیشیده است؟
ابتدا باید مشخص کنیم «احتیاج به پهنای باند» یک نیاز واقعی است یا «سرویس های متنوع مورد نیاز مردم»؟ سرویس مطلوب به عنوان نیاز حقیقی مردم نیازی به پهنای باند ندارد. به نظر می رسد در این حوزه با گره زدن خواست مردم درخصوص خدمات بهتر و متنوع‌تر به پهنای باند "نیاز سازی" عمدی صورت می گیرد. در حالی که روی همین پهنای باند فعلی هم سرویس های متنوعی در داخل کشور ارائه نمی شود. به عنوان نمونه، همین سرویس پیام رسان نه چندان پیچیده  که اکنون بر سر آن جنجال رسانه ای برپاست همه ترافیک کشور در داخل را به سمت خارج هدایت می کند. علت اصلی هم این است که ما در این حوزه سرویس مطلوبی به مردم ارائه نداده ایم.
پس منظور از بخش تامین زیرساخت و نظام سازی که اشاره کردید همین هاست؟ تامین به موقع نیازهای مردم؟
بله! در شبکه ملی اطلاعات باید همه چیز را با هم در نظر بگیریم. علاوه بر آن واجب است که مجموعه مقررات و قوانین لازم در این حوزه را به موقع و صحیح تبیین کنیم.
پس این بحث هایی که اکنون در این حوزه در فضای رسانه مطرح است بیشتر شبه سیاسی است و به دنبال تامین مطالبات مردم نیست. درست است؟
خیلی از این بحث بر می گردد به این که ما چون در این حوزه متاسفانه نظام سازی درستی انجام نداده ایم شرکت های حاکمیتی‌مان به جای این که سرویس مطلوبی ارائه بکنند متاسفانه به فکر کسب درآمد بیشتر در حوزه های این چنینی هستند.
مثل زیرمجموعه های وزارت ارتباطات ؟
بله! به طور مثال شرکت ارتباطات زیرساخت اکنون باید برای تامین نیازهای مالی خود و برآورده ساختن نیازهای مردم سرویس اینترنتی با پهنای باند بیشتر ارائه کند که بتواند "سود" بیشتری دریافت کند. این مثل وقتی می ماند که به فرض محال حقوق پلیس راهنمایی رانندگی را متصل کنید به میزان جریمه ای که از مردم دریافت می‌کند. طبیعتا این پلیس هرگز به فکر کاهش جرائم رانندگی نخواهد بود او مایل است تخلف بیشتری واقع شود تا درآمد بیشتری نیز کسب کند! اینجا هم به صورت روشن همین اتفاق در حال وقوع است. شرکت اصلی مادرتخصصی زیر ساخت به جای این که به فکر توسعه زیرساخت‌های کشور باشد برای کسب درآمد به ناچار به دنبال "فروش پهنای باند بیشتر" رفته است.البته در کشور ارائه سرویس های موفق توسط شرکت زیرساخت نیزداشته ایم مثل سرویس VOIP بین الملل که موجب شد تقریبا به صورت کامل کارت های تماس با خارج از کشور شرکت های بین المللی حذف شود. در این مدل ارائه سرویس همه برنده هستند...هم مردم به عنوان مشتری سرویس بهتری دریافت می کنند و هم حاکمیت در حوزه اعمال قانون و کسب درآمد موفق است. به واسطه همین توسعه سرویس میزان مکالمات مردم با خارج از کشور به شدت افزایش یافت در حالی که به واسطه کسب درآمد حاکمیت از حوزه های مالیاتی فشاری نیز به مشتریان وارد نشده است. حتی به علت ارائه یک سرویس خوب موفق شدیم بخشی از ترانزیت منطقه را نیز وارد کشور کنیم و تبدیل به "هاب منطقه ای” در برخی از حوزه ها نقش داشته باشیم که این خود امیدوار کننده است و باعث بالا رفتن درآمد ملی شد.  اگر فکر منطقی پشت ارائه سرویس های داخلی باشد  قابلیت تامین نظرات وجود دارد. علی رغم این که در کشور ما مقایسه با چین و روسیه را مطلوب نمی دانند اما خوب است که ببینیم کشورهای ابرقدرت این چنینی در حوزه سایبر چگونه به جنگ نظام سازی غرب رفته اند. محدوده اعمال حاکمیت در فضای مجازی برابر شده با حوزه ارائه سرویس مطلوب به جامعه...هر چه دولت ها سرویس های مطلوب را با کیفیت بالاتری ارائه کنند بهتر می توانید اعمال حاکمیت داشته باشید.

مخاطرات عدم ورود به موقع در حوزه نظام سازی یا به راه انداختن و تامین زیرساخت های شبکه ملی اطلاعات چیست؟
ما زمان و فرصتی برای توسعه نداریم! این از موقعیت هایی است که وقتی فرصت از دست رفت قابلیت جایگزینی و پس گرفتن زمین بسیار مشکل است. به طور مثال "موتور های جستجو"! مسلما دیگر امکان تصور ارائه یک سرویس مشابه گوگل با یک هزارم خدمات در داخل نیز وجود ندارد. طبیعی هم هست! با آن میزان سرور،  با آن اندازه دانشی که پشت این شرکت است، پس گرفتن فضا کار مشکلی است اما اگر قبل تر به این حوزه ورود می کردیم و به مردم سرویس مطلوب داخلی ارائه می‌کردیم این اتفاق نمی‌افتاد. این را هم ذکر کنم که بر اساس برآورد‌های تایید نشده، درآمد گوگل از تبلیغات سال گذشته اش که برای ایرانی‌ها  داشته بیش از نیم میلیارد دلار بوده است که متاسفانه ما به علت عدم ورود به فضای نظام سازی مالیاتی، هیچ امکانی برای دریافت حق خود از این درآمد هنگفت نداریم. 
آیا این همان فضایی است که شما شرکت زیرساخت مخابرات را تشویق به ورود به آن می کنید؟
ببینید! ما مجموعه دولت را باید در این حوزه در نظر بگیریم. همه جریان هم به وزارت ارتباطات برنمی گردد! این اتفاقات با "پیشران حاکمیت" باید اتفاق بیفتد. دست کم در زمینه قوانین و مقررات باید فضاسازی از طریق حاکمیت صورت گیرد. به طور مثال شبکه نمایش خانگی به آسانی می تواند از طریق تلویزیون های هوشمند یا گیرنده‌های دیجیتال تلویزیونی به وسیله سرویس اینترنت در دسترس مردم قرار گیرد. اما اکنون وزارت ارشاد درآمد کلانی بابت فروش "هولوگرام‌های تایید مالکیت" دریافت می کند که خود مانعی برای انتقال بازار به فضای مجازی است. طبیعی است که اکنون بازار برای توزیع کننده خارجی به راحتی از طریق اینترنت فراهم است اما کسی که در این میان آسیب می بیند کاربر نهایی است چون سیستم توزیع همگانی نیست و توزیع کننده نیز سود محدودی به جیب می زند. 
%da%86%d8%a7%d9%84%d8%b4%e2%80%8c%d9%87%d8%a7%db%8c-%d9%be%db%8c%d8%b4%e2%80%8c%d8%b1%d9%88%db%8c-%d9%be%db%8c%d8%b4%e2%80%8c%d8%b1%d9%88%db%8c-%d8%b4%d8%a8%da%a9%d9%87-%d9%85%d9%84%db%8c-%d8%a7%d8%b7%d9%84%d8%a7%d8%b9%d8%a7%d8%aa-%d8%a8%d8%b1%d8%b1%d8%b3%db%8c-%d8%b4%d8%af
یعنی عدم استقبال اپراتور ها برای ارائه سرویس بهتر به مردم نیز خود نمودی از نبودن عزم کافی در دولت برای ورود به حوزه قانون گذاری به نفع جریان شبکه ملی است؟
بله! الان هر چه درآمد اپراتور ها بالاتر برود حقی که به دولت پرداخت می کنند نیز بالاتر می رود! سهمی که دولت اکنون از اپراتورها دریافت می کند بالای 20 درصد است و در آمد سالیانه نزدیک به چند هزار میلیارد تومان را به خزانه واریز می کند!طبیعتا در این وضعیت اگر مکالمات صوتی مردم، پیامک ها بالاتر برود این اتفاق از نظر همه خوب تلقی می شود در حالی که در فضای عادی این اتفاق نباید رخ دهد و ما باید بتوانیم سرویس مطلوبی به مردم ارائه دهیم. 
یعنی بخشی از آورده مالی اپراتورها مستقیما به جیب دولت می رود؟ پس چرا دولت علاقه ای به ورود به این حوزه پولساز ندارد؟!
ببینید یک جمودی حاصل شده است که برای رفع این جمود دولت باید از بخشی از درامد خود بگذرد. وقتی که دولت تصمیم به ارائه یک سرویس جدید می کند اپراتور نیز طبیعتا در دو یا سه سال اول تقاضای تخفیف می کند تا هزینه ها سر به سر شود. مثلا برآورد بر این است که راه اندازی سرویسی در حد "وایبر" یا "واتس اپ" در کشور با توجه به سرورهایی که مورد نیاز است چیزی در حدود  5 میلیارد تومان هزینه می برد. اگر اپراتور بخواهد این هزینه اندک را بپردازد با در نظر گرفتن حجم پیامک های مردم در هر حال به جهت بازپرداخت 20 درصدی به دولت یک میلیارد نیز آورده دولت می شود که در این وضعیت دولت از همین "یک میلیارد تومان" هم حاضر نیست چشم پوشی بابت تخفیف ارائه سرویس توسط اپراتور داشته باشد!! در حالی که اگر عاقلانه نگاه کنیم پس از 2 سال هزینه کرد، اپراتور به فاز بهره برداری ورود می کند که درآمدش هم  قابل توجه خواهد بود.
مگر خرید پهنای باند از خارج از کشور بی هزینه است که دولت از ورود به این حوزه استقبال می کند؟!
واقعیت این است که این کار کاملا "غیرمنطقی" است! هزینه ای که شرکت ارتباطات زیرساخت با اپراتورها حساب می کند برای هر گیگابایت پهنای باند چیزی در حدود 30 میلیون تومان است که برای دولت در خرید از خارج کشور "3هزار دلار" تمام می شود! یعنی حداکثر با در نظر گرفتن گران ترین نرخ دلار حدودا 11 تا 12 میلیون تومان برای دولت هزینه برده است یعنی شرکت ارتباطات زیرساخت این پهنای باند را به سه برابر قیمت می فروشد!! تازه پس از فروش به اپراتور نیز از در آمد حاصل از هزینه فروش همین پهنای باند به مردم نیز بخشی به سازمان تامین مقررات – زیرمجموعه وزارت ارتباطات- اختصاص می یابد که به خزانه واریز می شود! این پروسه توسط سازمان تنظیم مقررات وزارت ارتباطات اداره می شود که حقیقتا این قانون گذاری درستی نیست و سرویس دهنده را جذب نمی کند. پس خلاصه بحث ما این شد که راه اندازی شبکه ملی اطلاعات علاوه بر این که به ضرر مردم نیست با قانونمند کردن همه اجزاء سیستم فضا را به سمت ارائه خدمات ارزان‌تر، بهتر و به روزتر پیش می برد! واضح است که این گونه خواهد شد! الان در جامعه ما استفاده از "تلفن های هوشمند" رایج شده است. جالب توجه است که در این حوزه از روز اول، ایران را در لیست "تحریم تکنولوژیک" قرار دادند! شرکت اپل تلفن های هوشمند "ios” و شرکت گوگل "مارکت” یا بخش فروش تجهیزات نرم افزاری جانبی را برای کاربران ایرانی که از سیستم عامل اندرویدی استفاده می کنند، تحریم کردند. در مقابل می بینید که داخل کشور بازار ها یا مارکت هایی اختصاصی برای کاربران ایرانی درست شد. تحریم تکنولوژیک خارجی در زمینه تلفن های هوشمند موجب شد سرویسی به مردم ارائه شود که تعداد زیادی از جوانان تحصیلکرده و شرکت های ایرانی به واسطه آن نرم افزارهایشان را به فروش برسانند و از این راه سالانه هزاران بازی فارسی- ایرانی تولید شود. پس حقیقتا تحریم ها برای ما فرصت ساز است. کاری به بحث‌های فرهنگی این جریان نداریم که مثلا عنوان می شود برخی نمونه‌های ایرانی تفاوت فرهنگی چندانی با نمونه خارجی ندارند؛ اینجا مهم این است که "پیشران” در این حوزه به راه افتاده است. حال با هدایت و سیاست گذاری صحیح، می‌توان به ساخت و همه گیری بازی هایی که با فرهنگ ایرانی- اسلامی ما همخوانی بیشتری دارند، کمک کرد.
بخش مهم دیگر توجه به کارآفرینی و تولید ثروتی است که در ذیل به راه افتادن همین پیشران نرم افزاری در کشور رخ داد. مردم نیز موفق شدند ضمن بی اثر کردن تحریم خارجی، به سرویس مناسب داخلی با کارایی چند برابری دست یابند. برنده در این مدل از ارائه خدمات، کل سیستم است.  اگر بازار باز هم درست مدیریت شود تکرار چنین مواردی در حوزه های دیگر نیز به خوبی امکان‌پذیر است.
پس با این توضیحات شما این طور به نظر می رسد که بخشی از تبلیغات صورت گرفته بر ضد "شبکه ملی اطلاعات" وابسته به انگیزه های مالی خارجی هاست که منافع شان در بازار ایران به خطر افتاده!
بخشی از جریان را می توان این گونه تحلیل کرد اما متاسفانه وضعیت ما بیشتر شبیه آن صنعتگران و تولید کنندگان ایرانی است که بیشتر خود را قربانی "تحریم داخلی" بر می شمارند تا "تحریم خارجی"! این ها بیشتر ناشی از عدم مدیریت بازار است.
و شما نقش دولت را در این "عدم مدیریت" بیشتر می دانید؟
بله! متاسفانه در این حوزه سازمان فن آوری اطلاعات که زیرمجموعه وزارت ارتباطات تعریف شده و باید در این موضوع فعالانه عمل کند و پیشرانه ها را برای ارائه سرویس تعریف کند، بسیار ضعیف عمل کرده است. ما همین موضوع را در حیطه های مختلف می توانیم ببینیم. سرویس های پرکاربردی که هم اکنون بدون مشابه داخلی متناسب با فرهنگ ایرانی – اسلامی توسط عموم مردم مورد استفاده قرار می‌گیرند نمودی از ضعف فکری حاکم بر این حوزه مهم است. از سرویس‌های اجتماعی و نرم افزارهای ارتباطی گرفته تا برنامه های گردشگری! 
البته لازم است ذکر کنیم که فعالیت هایی در مراحل ابتدایی در حال انجام است اما ما لازم داریم در این حوزه قانون گذاری دقیقی داشته باشیم. نقش حاکمیت در این موضوع در چند حیطه قابل ذکر است:
 الف- شناسایی سرویس های مورد نیاز مردم و تعریف فعالیت های لازم با هدف بومی سازی خدمات 
ب- حمایت از سرویس های داخلی و ارائه پیشنهاد برای قانون گذاری به نفع تولید کننده داخلی
نقش مردم و رسانه ها را در سوق دادن دولت به سمت پاسخگویی به مطالبات و نیازهای اجتماعی در حوزه فضای مجازی چطور ارزیابی می کنید؟ آیا منافع مردم در این حوزه حداقلی است؟
صریح بگویم! از نظر برخی از متخصصین تنها راه برون رفت از مشکلات اقتصادی همچون رکود، ورود فعالانه دولت به حوزه فن‌آوری اطلاعات و بهره گیری از ظرفیت های موجود در این بخش برای کارآفرینی و تولید ثروت است. نزدیک به نیمی از فارغ التحصیلان دانشگاه های ما نزدیک به حیطه فن آوری اطلاعات هستند. گرایش‌های مختلف مهندسی همچون برق و کامپیوتر و هوش مصنوعی و IT... اتفاقا مشکل اشتغال نیز در این حوزه ها جدی است. با ارائه هر سرویس جدید مجموعه ای از مشاغل نیز آفریده می شود. به طور مثال سرویس فروش کالا از طریق فضای مجازی... به دنبال ایجاد چنین سرویس هایی، هم جایگاه شغلی برای نیروی غیر متخصص ایجاد می‌شود و هم نیروهای متخصص بر صندلی مدیریت اداره دفاتر استانی تکیه خواهند زد. پس به راه افتادن جنبش مطالبه گری از دولت در حوزه فن آوری اطلاعات یک نیاز "فانتزی” با هدف ترویج مصرف گرایی نیست. دولت به واسطه ورود فعالانه به این حوزه با اشتغال آفرینی کم هزینه و سریع می تواند یک نهضت اقتصادی زود بازده را مدیریت کند. این ها همه مواردی است که اصولا باید انگیزش زیادی در حاکمیت برای ورود به حوزه فن آوری اطلاعات داخلی ایجاد کند. با چند حرکت به جا دولت خواهد توانست سود زیادی را نصیب همه طرف های معامله کند. از مردم گرفته تا حاکمیت در این بازی برنده خواهند بود. اگر این مطالبات توسط مردم و رسانه ها به صورت جدی مطرح شود طبیعتا فشار بیشتری نیز بر وزارتخانه مربوطه برای عمل به وظایف تعریف شده، وارد خواهد آمد. توجه به این نکته نیز ضروری است که فرصت برای ارائه این سرویس‌ها چندان طولانی نیست! همیشه امکان ورود به این بازار وجود ندارد! بی توجهی به نیازهای اصلی مردم در این حوزه مشوقی قوی در جامعه برای حرکت به سمت استفاده از سرویس های مشابه خارجی خواهد بود. علاوه بر آن جایگزینی در این میدان بزرگ نیز کار آسانی نیست! 
با سرویس دهنده های خارجی چه کنیم؟
طبیعتا در برخی از موارد مطرح به علت دیرکرد در سرمایه گذاری بر توان داخلی قافیه و میدان را باخته ایم. اما "لزوم قانون گذاری برای سرویس دهنده های خارجی" حاضر در بازار داخلی واقعیتی همیشگی است. مثال روشن این اصل مهم نحوه رفتار چین با شرکت "گوگل" است. گوگل به چین هرگز راه داده نشد تا این که قوانین و مقررات چین را پذیرفت و حاضر شد فیلترینگ را مطابق سلیقه دولت چین انجام دهد. برعکس در کشور ما شرکت های خارجی آزاد به انجام هر عملی هستند! 
این هم به خاطر بی انگیزگی دولت برای ورود به حوزه قانون گذاری است؟
اگر نگوییم بعضی از مدیران عامدانه چنین آزادی عملی به خارجی‌های می بخشند باید بگوییم که حداقل ماجرا خلاصه در همین "بی انگیزگی" است. امروزه پیشرفت شبکه های اجتماعی در همه کشورهای پرجمعیت دنیا به صورت منطقه ای است. به طور مثال در چین، روسیه یا خود آمریکا شبکه های اجتماعی اختصاصی وجود دارد. شبکه اجتماعی فیس بوک در آمریکا طالب ندارد اما در مقابل، شبکه های اجتماعی جایگزینی هست که پیش از فیس بوک به وجود آمده اند و از ضریب همه گیری مناسبی نیز برخوردار هستند. با مراجعه به آمار ملیت کاربران شبکه های اجتماعی گوناگون، مدیریت محسوس عرصه آشکار خواهد است. 
یعنی "دولت ها" حتی اگر به دنبال ابداع و ارائه سرویس مخصوص به خود نباشند به ناچار روابط خود با مالکان سرویس‌هایی مثل شبکه های اجتماعی را مدیریت ویژه قانونی می کنند؟
لزوما حضور "حاکمیت" در پرونده سرویس ها به این روشنی نیست. پس از افشاگری های "ادوارد اسنودن" دیگر همه می دانند که شرکت‌های بزرگی مثل گوگل، مایکروسافت، یاهو و فیس بوک اطلاعات‌شان را در اختیار دولت آمریکا قرار می دهند اما پشت سر همین شرکت‌ها سهامداران خصوصی نیز قرار دارند. پس در این حوزه صریحا نیاز نیست بگوییم "حاکمیت" باید ورود پیدا کند بلکه حاکمیت بیشتر باید تسهیل کننده و پیشران این فضا باشد. در صورت حمایت کافی و وافی حاکمیت، منافع و دغدغه های سیستم نیز تامین خواهد شد. نتیجه مدیریت صحیح در این حوزه برد اقتصادی توام با حفظ منافع ملی مردم خواهد بود.

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۳:۲۴

به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعات خبرگزاری فارس،‌ ارتباطات و فناوری اطلاعات یکی از بسترهای ایجاد و رشد فناوری جدید است و اغلب کشورها توسعه این بخش را به عنوان یک هدف اصلی در سیاستگذاری اقتصادی مورد توجه قرار داده اند و قصد دارند تا با پایه‌ریزی طرح‌ها و زیر ساخت های مورد نیاز،‌ اقتصاد خود را از سطح اقتصاد وابسته به منابع خاص، به اقتصاد مبتنی بر دانش ارتقاء‌ داده تا از این رهگذر بتوانند با تحولات این عرصه هماهنگ شده و از تاثیرات مثبت جانبی آن نیز بهره مند‌ شوند.

اعظم صادق زاده کارشناس ارشد معاونت فناوری مرکز ملی فضای مجازی با اشاره به تاثیر اقتصادی توسعه شبکه های باند پهن، اظهار داشت: تجربیات جهانی حاکی از آن است که شدت اثر پذیری شاخص‌های کلان اقتصادی از توسعه باندپهن، نسبت به دیگر شاخص‌های توسعه بخش ارتباطات و فن آوری اطلاعات بیشتر است. براساس گزارش بانک جهانی در سال 2011، افزایش یک درصد ضریب نفوذ باندپهن می تواند رشد اقتصادی را در کشورهای با درآمد پایین و متوسط 1.38 درصد افزایش دهد که این عدد برای کشورهای با درآمد بالا اندکی کمتر و در حدود 1.21 درصد است.

وی ادامه داد: برنامه های باند پهن ملی را می توان محرک خوبی برای ایجاد و رشد اشتغال مبتنی بر دانش دانست، یکی از اثرات قابل انتظار از استقرار این شبکه ها، افزایش اشتغال است؛ اشتغال مستقیم از طریق ساخت و ساز مرتبط با ایجاد شبکه‌های باندپهن، اشتغال غیرمستقیم بواسطه کسب و کارهای ایجاد شده در بستر شبکه از جمله این نتایج است.

*مترادف شدن گسترش پهنای باند داخل با افزایش پهنای باند بین الملل

این مقام مسئول در مرکز ملی فضای مجازی افزود: عرضه خدمات اینترنت شامل دو بخش بستر انتقال یا خطوط مخابراتی و پهنای‌باند اینترنت (دروازه های بین المللی) است. پهنای‌باند اینترنت بین‌المللی، مهمترین کالای وارداتی سایبری است که واردات آن همراه با ورود انواع خدمات و محتوا به کشور است و افزایش ظرفیت آن بدون در نظر گرفتن ملاحظات مربوطه، علاوه بر مشکلات فرهنگی، اجتماعی و امنیتی، می تواند ذائقه و نیازمندی کاربران را تغییر داده و در بعد اقتصادی نیز ایجاد خدمات و تولید محتوای بومی و به طبع آن اشتغال این حوزه را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

صادق زاده ادامه داد: با توجه به اینکه گسترش پهنای باند بین الملل (درگاه های اینترنت) فقط در ایجاد اشتغال مستقیم (رساندن اینترنت به دست کاربر نهایی، مانند اشتغال در شرکت های PAP و مخابرات و اپراتور های موبایل و تعمیر و نگهداری و بهره برداری آنها) تاثیرگذار است در صورتی که اصل اشتغالزایی در صنعت اینترنت، تولید محتوا و ارائه خدمات بر بستر شبکه باند پهن است.

وی تصریح کرد: به طوریکه می‌توان گفت ارزش افزوده و بهره وری ناشی از ارائه خدمات و محتوای تولیدی باعث اشتغالزایی و توسعه اقتصادی می‌شود. این موضوعی است که در کشور کمتر مورد توجه قرار می گیرد و گسترش پهنای باند در داخل کشور با افزایش پهنای باند بین الملل مترادف دانسته می‌شود؛ به عبارت دیگر توسعه ارائه خدمات و کسب و کارهای الکترونیکی تنها در بستر شبکه باند پهن داخلی که جزئی از شبکه ملی اطلاعات است، محقق می شود نه فقط بوسیله توسعه درگاه های اینترنت بین الملل.

*نگاه مصرفی به توسعه اینترنت باند پهن

صادق زاده تصریح کرد: نگاه به توسعه اینترنت باند پهن در کشور بیشتر مصرفی است و انگیزه های اقتصادی در بهره برداری از شبکه و ایجاد و ارائه محتوا و خدمات بصورت بومی در کشور ضعیف است، بسیاری از تامین کنندگان عمده محتوای بومی به خاطر دسترسی که روی پهنای باند بین الملل به شبکه داخل کشور وجود دارد، محتوای خود را به خارج از کشور منتقل می کنند که در نتیجه جهت دسترسی به این محتوا، نیازمند افزایش پهنای باند بین‌المللی در کشور هستیم.

این مقام مسئول در مرکز ملی فضای مجازی افزود: در حالی که می توان بجای افزایش پهنای باند بین الملل، با ایجاد و توسعه مراکز داده داخلی و شبکه های توزیع محتوا به عنوان بخشی از شبکه ملی اطلاعات، تامین کنندگان جهانی محتوا را جهت استقرار در این مراکز ترغیب کرد و با افزایش پهنای باند داخلی، محتوای بومی بر بستر شبکه های دسترسی پرظرفیت به کاربران ارایه شود.

*گوگل بابت ارسال ترافیک به اپراتورهای مخابراتی هزینه پرداخت می‌کند

صادق زاده اظهار داشت: گسترش بی حد و حصر پهنای باند درگاه‌های اینترنت برای شرکت‌های مخابراتی نظیر اپراتور های موبایل به علت گسترش فروش محتوای اینترنت، جذابیت خاصی دارد ولی در نهایت همانطور که در دنیا به اثبات رسیده با توسعه امثال OTT ها درآمد این شرکت ها نیز به شدت کاهش یافته و موجب ضرر و محدود شدن توسعه آنها خواهد شد.

این مقام مسئول در مرکز ملی فضای مجازی افزود: این در حالی است که می توان با تولید محتوای داخلی و ایجاد خدمات بومی به خصوص با همکاری اپراتور های مخابراتی، امکان صدور محتوای داخلی یا باز پخش محتوای خارجی حاضر در کشور را فراهم کرد و باعث توسعه همه جانبه کشور شود.


وی ادامه داد: به عنوان نمونه در مدل همکاری های صاحبان محتوایی از قبیل گوگل و اکاما با اپراتورهای مخابراتی، این شرکت ها بابت ارسال ترافیک به کاربران نهایی هزینه ای ( در بعضی مواقع به ازای هر مگابیت پهنای باند ۱.۵ دلار) به شبکه های مخابراتی و شبکه دسترسی داده در دنیا پرداخت می کنند ولی این فرآیند در کشور ما به این شکل است که بجای اینکه تامین کنندگان محتوا را در داخل کشور مستقر کرده و بابت دسترسی به بازار مخاطبشان از آنها کسب درآمد کنیم، همان محتوا را با پرداخت هزینه به داخل کشور وارد می کنیم که مشابه واردات هر کالایی با آسیب به تولید ملی، تنها واردکنندگان از آن بهره می برند.

صادق‌زاده تصریح کرد: براین اساس، اگر نگاه کشور به این بخش یک نگاه اقتصادی، مولد و سودآور باشد این مهم تنها با افزایش درگاه های بین المللی و ظرفیت آنها امکان پذیر نیست و نیازمند مدل توسعه بومی برای این بخش هستیم.

*دستیابی به مزایای توسعه باند پهن با سوق دهی استقرار دارندگان محتوا به سمت داخل کشور

صادق‌زاده خاطر نشان کرد: اساساً بدون وجود برنامه و مدل مشخص، دستیابی به توسعه و ایجاد درآمد و بهره مندی هدفمند از مزایای توسعه باندپهن امکانپذیر نیست، حتی اگر به دنبال توسعه اقتصادی ناشی از تولید محتوای و خدمات بر بستر شبکه باند پهن نباشیم، حداقل باید تلاش کنیم تا دارندگان محتوا و خدمات بین‌المللی را به سمت داخل کشور سوق دهیم تا هم امکان اعمال حداقل ملاحظات فرهنگی و اقتصادی خود را داشته باشیم و هم کیفیت و قیمت خدمات را برای مصرف کننده نهایی در کشور کاهش داده و زمینه صادرات آن را، در مرحله اول در بازارهای همسایه را فراهم کنیم.

*توسعه شبکه باند پهن، رشد اقتصادی کشور را به دنبال خواهد داشت

این مقام مسئول در مرکز ملی فضای مجازی افزود: ایجاد و توسعه شبکه ملی اطلاعات یکی از الزامات برنامه پنجم توسعه کشور درحوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات است و براساس مصوبه شورای عالی فضای مجازی، شبکه ملی اطلاعات به عنوان زیرساخت ارتباطی فضای مجازی کشور، شبکه ای مبتنی بر قرارداد اینترنت به همراه سوئیچ ها و مسیریاب ها و مراکز داده ای است به صورتی که درخواست های دسترسی داخلی برای اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری می شود به هیچ وجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکه های اینترانت و خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود و هدف آن فراگیری خدمات الکترونیک و افزایش بهره وری، گسترش محتوای ایرانی اسلامی و بالا بردن سواد دیجیتال، افزایش کسب و کار دیجیتال است.

وی ادامه داد: شبکه ملی اطلاعات در حقیقت به عنوان یک پدیده اقتصادی برای کسب و کار دیجیتال در داخل کشور تلقی می شود و لازم است بجای استفاده از ظرفیت این شبکه برای ورود سرویس ها و محتوا به کشور، محتوا و خدمات بصورت بومی تهیه و در این شبکه ارائه شود. بررسی ها نشان می دهد بهره برداری از این شبکه و به تبع آن توسعه شبکه باند پهن، بواسطه افزایش دسترسی به محتوا و خدمات ارایه شده در شبکه، رشد اقتصادی کشور را بدنبال خواهد داشت .

*عرضه اینترنت به کاربر نهایی به 25 برابر قیمت اولیه/ صرفه جویی هزار میلیارد تومانی سالانه با شبکه ملی اطلاعات

صادق‌زاده خاطر نشان کرد: بررسی های کارشناسی و گزارش مرکز پ‍ژوهش های مجلس شورای اسلامی، نشان می دهد، در حال حاضر، عرضه اینترنت به کاربر نهایی 25 برابر قیمت اولیه مبادی ورودی است، بنابراین با توجه به پهنای باند اینترنت موجود و سهم ترافیک داخلی، یکی از اثرات مثبت پیاده سازی شبکه ملی اطلاعات، صرفه جویی سالانه بالغ بر هزار میلیارد تومان در کنار افزایش رضایتمندی کاربر از افزایش سرعت و کیفیت اینترنت کشور خواهد بود .

وی ادامه داد: از سوی دیگر  مدل توسعه شبکه باند پهن در کشور همانگونه که در شبکه ملی اطلاعات بصورت جامع و یکپارچه دیده شده است، باید براساس حداکثرسازی مطلوبیت های کشور در همه بخش ها اجرا شود، این اقدام موجب افزایش دسترسی کاربران، بهبود سرعت و کیفیت، کاهش قیمت و افزایش دسترس پذیری مالی برای کاربران، تولید محتوا و خدمات بومی با در نظرگرفتن ملاحظات فرهنگی، افزایش کسب و کار بواسطه افزایش ضریب اطمینان و امنیت واشتغال‌زایی  می شود و در نهایت رشد پایدار اقتصادی کشور را در پی خواهد داشت .

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۳:۰۳

شاید به جرات بتوان گفت حساب شده ترین جوسازی علیه شبکه ملی اطلاعات توسط بی بی سی فارسی صورت می گیرد. بی بی سی فارسی چنان با دقت جزئیات جاعلانه خود را لابلای اخبار و مطالب پیرامون شبکه ملی اطلاعات قرار داده که می توان گفت ناشی از یک تصمیم و برنامه ریزی جدی می باشد. از آنجا که رابطه بی بی سی با محیط داخلی جمهوری اسلامی صرفا یک رابطه سیاسی است، بی بی سی در برخی از مطالب ، دغدغه اصلی خود از تشکیل این شبکه را نیز ذکر کرده است. اما در ادامه مطالب سعی نموده است آنچه را که به عنوان مزایای شبکه ملی اطلاعات و دیگر ضروریات تشکیل آن است، منکر شود. 

آنچه که از نظر بی بی سی خطر واقعی شکل گیری شبکه ملی اطلاعات است و به مرتبطین خود در واقع امکان وقوع آن را هشدار می دهد را می توان در چند خط ابتدایی این مطلب یافت. 

بی بی سی نوشته است  : 

بررسی‌های بی‌بی‌سی نشان می‌دهد این شبکه به گونه‌ای طراحی شده که مستقل از شبکه جهانی اینترنت است و می‌تواند خدماتی مشابه اینترنت برای سایت‌های داخلی و شبکه‌های شرکت‌ها و سازمان‌ها فراهم کند. همین عامل باعث شده ناظران هشدار بدهند که دولت ممکن است در مواقع حساس، مانند روزهای ناآرامی پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۸، تصمیم بگیرد اینترنت را قطع کند؛ بدون آن‌که نگران صدمه خوردن کار بانک‌ها، ارگان‌های دولتی و شرکت‌های خصوصی باشددر این صورت، کاربران تنها به سایت‌هایی دسترسی خواهند داشت که به شبکه داخلی متصل باشند و دیگر ابزارهای عبور از فیلترینگ هم نمی‌توانند امکان دسترسی به محتوا و سرویس‌های بین‌المللی را فراهم کنند.


چیزی که الان در متن خبر بی بی سی بعنوان نقطه ضعف شبکه ملی اطلاعات خواندیم، در حقیقت، صرفا نقطه خطر شبکه ملی اطلاعات برای جریانات همسو با بی بی سی و ناهمسو با نظام و انقلاب است، نه مردم . اینکه کسب و کارهای مردم در هر شرایطی از آسیب مصون بماند، چرا باید از نظر بی بی سی موضوع منفی تلقی گردد جز آنکه آنها می خواهند برای تضمین برقرار ماندن ارتباطات جاسوسی و براندازانه خود زندگی عادی مردم را به گروگان بگیرند و در صورت تجهیز نظام فناوری اطلاعات کشور به این معماری جدید، چنین آسیبی هرگز پیش نخواهد آمد و آنها نمی توانند با فشارسازی متکی به وجود مشکل در زندگی عادی مردم، راه ارتباطات جاسوسی خود را مجددا باز کنند! بی بی سی در حقیقت زجه می زند که امکان گروگان گیری زندگی عادی مردم برای تضمین ارتباطات جاسوسی آنها و مرتبطین ایشان در حال از بین رفتن است ! روشن است که مردم از اینکه با تشکیل شبکه ملی اطلاعات هرگز دیگر وقوع هیچ مشکلی باعث اخلال در نیازمندیهای اینترنتی ایشان نمی گردد بسیار خوشحال خواهند بود. درحالیکه به روشنی بی بی سی از این مسئله ابراز نگرانی می نماید. 

مسئله دیگر، تقویت نظام سیاستگذاری محتوایی فاوا است که این نیز مسئله ی مورداستقبال مردم و همه مسئولین است. ناکارآمدی نظام قبلی اطلاعاتی کشور و البته آزادی فعالیت واگذاری VPN برای کاربرد Web proxy یک دغدغه همیشگی بود. اما امروز مشخص می گردد که اصلاحات فنی در جریان، این نقایص شوکه آور را که آبروی نظام فضای مجازی کشور را برده بود، برطرف می گردد. 

بی بی سی در ادامه، ادعا می کند که قرار گرفتن شبکه های ایرانی در شبکه ملی اطلاعات باعث می شود که آنها از مخاطبین خارجی هم محروم گردند. 

بی محتوایی این ادعا بشدت مشخص است و می تواند ناشی از رویکرد سیاسی و ضعف اطلاعات فنی نیز باشد، اما از آنجا که رویکردهای سیاسی در صدر اهداف بی بی سی از نگارش این جوسازی قرار دارد، بنظر می رسد، بیشتر از انکه احتمال بی سوادی در کادر تهیه کننده این مطلب وجود داشته باشد، نویسنده این مطلب در تلاش است تا افرادی را که دارای اطلاعات فنی کمتری هستند بفریبد.

در حقیقت، اعمال سیاست برای عدم دسترسی افراد با IP خارج از کشور یا IP های VPN ربطی به وجود یا عدم وجود شبکه ملی اطلاعات ندارد و این تنها اعمال یک Policy در Router ها یا Server اینترنتی است تا از دسترسی افرادی که از یک IP یا Port خاص برای گشت و گذار در اینترنت استفاده می کنند به یک خدمت و یا شبکه ممانعت بعمل آید. برای نمونه، می توان با اعمال این سیاست، از ریسک عملیات هکری گمنام کاسته و امکان عملیات تخریبی از طریق VPN ها را بشدت کاهش داد. پس این تنظیمات مطلقاً ربطی به قرار گرفتن این سایت روی شبکه ملی اطلاعات ندارد و در صورتیکه این سایت در دیتاسنترهای خاک آمریکا هم قرار داشته باشند؛ امکان اعمال این سیاست وجود دارد. 

القاء بی محتوا و غیر فنی دیگر در این بخش از مطالب، اشاره به قابل مشاهده نبودن محتویات LAN های داخلی سازمانها توسط دیگران است. در حالیکه علت عدم مشاهده ی اطلاعات LAN های بسته ، مطلقا ربطی به سیاستهای دسترسی ندارد، زیرا هیچ مانعی برای مشاهده شدن پایگاههای اینترنتی قرار گرفته در شبکه ملی اطلاعات و سرورهای داخلی از سوی مخاطبین خارجی وجود ندارد و در صورتیکه مدیران این پایگاهها و شبکه ها دسترسی IP های مدنظر خود را تعمدا ممنوع نکنند، زیرساخت شبکه چنین محدودیتی را به آنها مطلقا تحمیل نمی کند. درعین حال بسیاری از مدیران پایگاههای اینترنتی تصمیم گرفته اند تا برای افزایش امنیت و جلوگیری از هدر رفت منابع شبکه، از دسترسی IP های خارجی به شبکه خود ممانعت بعمل آورند. عدم دسترسی عناصر بیرون از شبکه به منابع شبکه، در صورتیکه از سوی مدیران سرویس تعمدا انتخاب گردد، یک امر کاملا مطلوب و در راستای منافع هر سازمان است. 

قافیه که تنگ آید، شاعر به جفنگ آید!

بی بی سی در ادامه، با دچار شدن به تناقضی شدید، مدعی می گردد که شبکه ملط اطلاعات، امنیت چندانی را برای امنیت ملی سایبری ایران به ارمغان نمی آورد. این این مطلب، بی بی سی از قول کالین اندرسون می گوید : 

کالین اندرسون می‌گوید: "این‌که جدا کردن شبکه خانگی و مردم عادی از اینترنت، امنیت ملی ایران را بالا می‌برد، وعده‌ای توخالی است." او با اشاره به این‌که توانسته برای تحقیقاتش با کامپیوترهای روی این شبکه ارتباط برقرار کند، می‌گوید همین نشان می‌دهد هر کس دیگری در خارج از ایران هم می‌تواند به این شبکه متصل شود و "فقط پنج دقیقه کار را اضافه می‌کند."به گفته این پژوهشگر آمریکایی، تأسیسات زیربنایی از جمله نیروگاه‌های ایران به شبکه‌ای کاملاً مستقل و نامرتبط با اینترنت ملی متصل هستند.

باید از بی بی سی فارسی و آقای اندرسون آنها پرسید مگر همین چند خط بالاتر ادعا نکردید که : "آقای اندرسون می‌گوید طراحی اینترنت ملی ایران "خلاف استانداردها و روش‌های معمول" است و همین باعث می‌شود که دستگاه‌هایی که به این شبکه متصلند، از خارج از کشور قابل دسترسی نباشند. چیزی که این شبکه را از خارج کشور غیر قابل دسترسی و نامرئی می‌کند." پس چطور چند خط بعد ادعا کردید : "او با اشاره به این‌که توانسته برای تحقیقاتش با کامپیوترهای روی این شبکه ارتباط برقرار کند، می‌گوید همین نشان می‌دهد هر کس دیگری در خارج از ایران هم می‌تواند به این شبکه متصل شود و "فقط پنج دقیقه کار را اضافه می‌کند."

ماجرا آن است که بدون شک کسی نمی تواند از بیرون از یک شبکه، به عناصری از شبکه که فاقد هرگونه ارتباط شبکه ای به بیرون آن هستند دسترسی یابد، اما این به معتنای آن نیستکه شبکه ملی اطلاعات الزاما برای پایگاههایی که در درون خود میزبانی می کند؛ مانعی برای ارتباط با اینترنت ایجاد می کند. بلکه اتفاقا جذب ترافیک خارجی به معنای تولید سرمایه برای کشور و جذب درامد ارزی است و دسترسی منطقی و متعارف افرادبیرون از شبکه ملی اطلاعات به دیتای عمومی و عادی ملی ایران دقیقا سیاست شبکه ملی اطلاعات است! اما اینکه برقراری شبکه ملی اطلاعات به امنیت ملی سایبری کمک می کند نیز امری بدیهی است، اما این به معنای آن نخواهد بود که تمام مشکلات امنیتی با شبکه ملی اطلاعات مرتفع می گردند بلکه دقت در امنیت و معماری و سیاستهای صحیح سایبری در خود پایگاههای اینترنتی نیز کمک اصلی به حفظ امنیت آنها خواهد کرد و البته امنیت در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات مقوله ای نسبی می باشد و به معنای رفع تهدیداتی همچون ناشی از ویروسهای منتقل شده به شکل Offline  نیست و تاکنون هیچ یک از مسئولین منشائ مستقیم ویروسهای مورد اشاره را اینترنت اعلام نکرده اند بلکه می تواند حافظه جانبی یک کارشناس در اینترنت آلوده و بعدا به شکل دستی به درون شبکه منتقل گردد. 

همچنین دقت به فریبکاری جالب بی بی سی در این پاراگراف هم خالی از لطف نیست. در این متن از قول اندرسون آمده است : " ...جدا کردن شبکه خانگی و مردم عادی از اینترنت ..."  در حالیکه اصولا چنین کاری در دستور کار هیچکس در شبکه ملی اطلاعات قرار ندارد و صرفا قراردادن ادعای بی مایه ی بی بی سی در لابلای متن است. 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۶:۱۷

شبکه ملی اطلاعات یعنی اینترنت سالم، سریع، امن و ارزان

گفتگوی روزنامه سیاست روز با روح الله مومن نسب وبلاگ نویس، تحلیلگر و فعال فضای مجازی : 

 یکی از موضوعات مهم در حوزه اینترنت که این روزها هم خیلی درباره آن صحبت می‌شود، موضوع شبکه ملی اطلاعات است. آنچه پیش‌رو دارید بخش دوم گفت‌وگوی ما با روح‌الله مومن‌نسب کارشناس فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی است. در این گفت‌وگو وضعیت اینترنت کشور، ویژگی‌های شبکه ملی اطلاعات و موانع پیش‌روی آن را مورد بحث قرار داده‌ایم.

شبکه ملی اطلاعات چیست و قرار است چه کار کند؟
اگر ما در یک جمله بخواهیم بگوییم می‌گوییم شبکه ملی اطلاعات یعنی اینترنت سالم، سریع، امن و ارزان. یعنی شما اگر بخواهید سرعت، امنیت و کیفیت اینترنت را بالا را ببرید و قیمت آن را کاهش بدهید، چاره‌ای ندارید جز این که شبکه ملی اطلاعات را راه بیندازید. شبکه ملی اطلاعات یک سیستم پیشرفته مخابراتی و ارتباطاتی در دنیا است. یعنی از Cloud تا هر آنچه که به فضای مجازی مربوط می‌شود و آخرین علم روز تکنولوژی در این شبکه ملی اطلاعات بسته‌بندی و جمع‌بندی شده است.

Cloud چیست؟
یعنی پردازش ابری. به این معنی که وقتی مثلا در شهر خودتان هستید دیگر نیاز نیست درخواست شما تا مرکز کشور برود و برگردد؛ از ابر اطلاعاتی شهر خودتان استفاده می‌کنید. در این شرایط سرعت خیلی بالا می‌رود یا CDN که در واقع همان delivery اطلاعات از روی شبکه است که وقتی یک نفر قبل از شما محتوا یا فیلم و تصویری را در سایتی دیده باشد دیگر لازم نیست شما برای دیدن همان محتوا از پهنای باند استفاده کنید. چون او دیده، روی شبکه قرار می‌گیرد و شما از همان مشاهده می‌توانید استفاده کنید و در نتیجه سرعتتان خیلی افزایش پیدا می‌کند. اتفاقی که الان در دیدن سایت‌ها می‌افتد در واقع استفاده از پهنای باند بین‌المللی است. یعنی چی؟ یعنی این که شما وقتی می‌خواهید یک سایتی را ببینید حتی یک سایت ایرانی مثلا سایت sanjash.org شما مجبورید به خاطر دیدن آن از گیت‌ویت مخابرات یا مرکز گمرک اطلاعاتی کشور رد شوید، اطلاعاتتان برود آمریکا و از آنجا برگردد ایران که منطقی نیست. یعنی شما باید هزینه بیشتری بدهید و سرعت پایین‌تر، کیفیت پایین‌تر و امنیت پایین‌تر را قبول کنید. این اتفاقی است که الان روی بستر شبکه‌های ما دارد می‌افتد و همه چیز هم دست خودشان است، نگران لنگرهای کشتی هم باید باشیم، چون بالاخره این اطلاعات از همون کابل‌های زیردریایی (فیبرنوری زیر دریایی) رد می‌شوند و هر لحظه ممکن است اتفاقی بیفتد و اینترنت ما دچار مشکل بشود.

همین حرف‌هایی که به طنز گفته می‌شود که پا روی سیم می‌گذارند و‌…؟
بله دیگر. خیلی پاها می‌تواند روی سیم برود. از این جا تا آمریکا خیلی از این اتفاق‌ها می‌تواند بیفتد. ما چاره‌ای نداریم جز اینکه شبکه داخلی خودمان را راه بیندازیم و این مختص به ما هم نیست. البته تقریبا ۴ سال پیش برنامه پنجم توسعه که تصویب شد، ماده ۴۶ برنامه پنجم توسعه وزارت ارتباطات را مکلف کرد که شبکه ملی اطلاعات را راه بیندازد. یعنی زمانی که ما اقدام کردیم حتی قبل از زمانی که اسنودنی به وجود بیاید و افشاگریهایی داشته باشد ما در ایران تدبیر داشتیم و الان کشورهایی مثل آلمان، برزیل، فرانسه، چین روسیه و خیلی کشورهای آمریکای جنوبی تصمیم گرفتند و حتی اتحادیه اروپا این را در دستور کار قرار داده که تا سال آینده میلادی شبکه ملی اطلاعات خودشان را راه بیندازند.
الان در اینترنت این اتفاق می‌افتد که شما وقتی می‌خواهید با من که در ایران هستم و در نزدیکی شما هستم ارتباط برقرار کنید انگار باید کد دو صفر یک آمریکا را بگیرید. بعد چه می‌شود؟ سرعت، امنیت و کیفیت می‌آید پایین، قیمت می‌رود بالا؛ در واقع اگر در یک جمله بخواهیم بگوییم شبکه ملی اطلاعات یعنی اینترنت سالم، سریع، امن و ارزان.
البته اتفاقات دیگری هم بعد از ایجاد شبکه ملی اطلاعات می‌افتد؛ مثلا ما در فضای مجازی صاحب مرز می‌شویم. یعنی وقتی در رابطه با فضای مجازی صحبت می‌کنیم دقیقا مشخص نیست کجا ایستاده‌ایم و مرز کجاست و فرای آن مرز چه اتفاقاتی می‌افتد. همان‌طوری که رهبر معظم انقلاب هم فرمودند و تاکید کردند که ما باید مرزهای فرهنگی، سیاسی، اعتقادی و فکری داشته باشیم و علاوه بر آیات قرآن در قانون اساسی هم داریم که رئیس‌جمهور سوگند می‌خورد که از مرزهای فرهنگی و اعتقادی کشور پاسداری کند. شاید خیلی از اشکالاتی که الان در این فضا پیش آمده به خاطر همین است که ما نمی‌دانیم مرز کجاست. یعنی ممکن است مثلا سراغ سایت‌ها یا مجموعه‌ها یا افرادی در این فضای مجازی برویم که ندانیم آن طرف مرز و مقابل ما ایستاده‌اند. یعنی ممکن است ما تانک جنگ نرم آمریکایی را به آغوش بکشیم و خیلی هم از آن استقبال کنیم، چون ظاهر زیبایی دارد بدون این که بفهمیم که این تانک برای جنگ با من آمده است.

شبکه ملی اطلاعات الان به کجا رسیده است؟ این که اشاره کردید در برنامه پنج ساله شروع شده الان در چه مرحله‌ای است؟
ببینید متاسفانه بدنه وزارت ارتباطات خارج از چارچوب سیاست‌های کلان دارد رفتار می‌کند و این هم هیچ ربطی به دولت فعلی ندارد.

یعنی از قبل این طور بوده است؟
بله. در دولت‌های مختلف از دولت پنجم و ششم بگیرید تا امروز تقریبا می‌شود گفت هیچ اتفاق خاصی در وزارت ارتباطات نیفتاده، خودم عبارتم این است که فقط امضا عوض شده و هیچ تحولی در وزارت ارتباطات صورت نگرفته است.

در این حوزه؟
بله. در حوزه زیرساخت‌های ارتباطی، شرکت ارتباطات زیرساخت ایجاد شد که در واقع وظیفه‌اش این است که زیر‌ساخت‌های مخابراتی را داخلی و بومی کند که متاسفانه به ماموریت خودش عمل نکرد؛ فقط وارد‌کننده پهنای باند است. سازمان فناوری اطلاعات ایجاد شد و وظیفه‌اش همین ایجاد شبکه ملی اطلاعات است که می‌بینیم هیچ تحولی اتفاق نیفتاده است. افرادی در این وزارت ارتباطات هستند و تفکری در این وزارت خانه هست که این تفکر متاسفانه جلوی این شبکه ملی اطلاعات مقاومت می‌کند. یکی از ایراداتی که اخیرا به وجود آمده و شاید حساسیت بیشتری ایجاد کرده این است که متاسفانه مدیریت و مسئولیت و ریاست شبکه ملی اطلاعات را به دست فردی که خودش از اولین مخالفان شبکه ملی اطلاعات است، سپرده اند.
وزارت ارتباطات متاسفانه تا این لحظه هیچ گزارشی از فرآیندی که اتفاق افتاده نداده و این باعث نگرانی است. یعنی شورای عالی فضای مجازی با ترکیبی که متشکل از مسئولان نهادهای مختلف و نخبگان این عرصه هستند می‌گوید وزارت ارتباطات گزارش نداده و برنامه‌ای هم ندارد و حتی مدل مفهومی آن را ارائه نداده که بگوید من می‌خواهم با این شبکه بعد از سه، چهار سال که قانون شده چه کار کنم. این وضعیت تا جایی پیش می‌رود که دبیر شورای عالی فضای مجازی و رئیس مرکز ملی فضای مجازی خطاب به وزارت ارتباطات می‌گویند اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا بکنه ما شبکه ملی اطلاعات را به بخش خصوصی می‌دهیم که البته اتفاق مبارکی است و به نظر من اثرات خوبی خواهد داشت. شاید اگر این کار را انجام بدهند حداقل از حالت فعلی خارج شود.

یک بحث دیگری که از طرف یکی از اعضای شورای عالی فضای مجازی مطرح شد اینکه« بدنه وزارت ارتباطات اعتقادی به این پروژه و شبکه ملی اطلاعات ندارد و اینکه از ساختار فعلی فروش اینترنت سود می‌برد.»
بله.

یعنی آنچه که جنابعالی گفتید اینترنت سالم، سریع، امن و ارزان؛ آن سه ویژگی یک طرف، ارزان بودنش یک طرف. این موضوع را باز می‌کنید که ماجرا چیست؟
ببنیید البته به اعتقاد من مهمترین گره در همین نقطه است، وزارت ارتباطات پهنای باند می‌فروشد؛ فروش پهنای باند یعنی چه؟ یعنی این که شما یک حجمی از پهنای باندی را که در داخل کشور تولید شده از خارج از کشور می‌خرید که اجازه تبادل اطلاعات داشته باشید. مثلا من وقتی با شما ارتباط می‌گیرم چند کیلو وات و چند مگ بین ما حجم اطلاعات جا به جا می‌شود. این کیلو وات و مگها را کنار هم بگذاریم یک حجم می‌شود. وقتی شما می‌خواهید اینترنت بخرید می‌گویید اینترنت با فلان سرعت و این میزان پهنای باند می‌خواهم. این میزان پهنای باند یعنی همین که شما دارید پهنای باند را می‌خرید. همان طوری که وزارت ارتباطات از واسطه خارجی خریده، آمریکا ما را تحریم کرده و می‌گوید ما به شما مستقیما پهنای باند نمی فروشیم، ما مجبور شدیم ده کشور را در اطراف خودمان واسطه کنیم که هر کدام از این کشورها پهنای باند می‌خرند و به سوئیچ‌های داخل کشور انتقال می‌دهند که وارد گیت وی یا گمرگ اطلاعاتی می‌شود و شرکت ارتباطات زیرساخت آن را پخش می‌کند به خرده فروشها و اینترنت به دست ما می‌رسد.

یعنی بودجه وزارت ارتباطات به این موضوع ربط دارد؟
بله یعنی باید یک بودجه‌ای را محقق کنند که این بودجه را به این فروش پهنای باند وابسته کرده اند. یعنی مجبور هستند پهنای باندی را که خریدند و تعهد چندین ساله دارند که وارد کشور کنند داخل کشور مصرف کنند.
ما با چند تفکر در بدنه وزارت ارتباطات و بعضی از جاهای دیگر مواجه هستیم و یکی از آنها این است که به این سیستم وابستگی اقتصادی دارند. یعنی منافع عده‌ای هم از نظر سازمانی هم از نظر فردی در این است که این بستر به همین شکل ادامه پیدا کند که اینترنت می‌خریم به داخل کشور می‌آوریم، توزیع می‌کنیم و سود آن را برداریم. معتقدند همین چرخه باید ادامه پیدا کند و اسرار زیادی هم وجود دارد که اجازه بدهید بیشتر از این آن را باز نکنم؛ بالاخره شرکت‌های واسطه‌ای هستند و طبیعی است که مقاومتی در این زمینه بشود. در کنار این بحث، یک موضوع دیگر هم مطرح می‌شود که عده‌ای در حوزه علوم انسانی و گفتمان محتوا اعتقاد به خودکفایی و استقلال ندارند و این رفتار هم از همین تفکر نشات می‌گیرد.
می‌گویند ما نباید شبکه ملی اطلاعات داشته باشیم در حالی که در شبکه ملی اطلاعات لازم نیست اطلاعات ما برود تا کجای دنیا و برگردد. یکی از اسناد اسنودن نشان می‌دهد که ۱۴ میلیارد بسته اطلاعاتی را در ماه از ما می‌دزدند که منطق این رفت و برگشت معلوم نیست. اصلا چرا مردم ما باید هزینه این کابل‌ها و این شرکت‌ها و این مسیر رفت و برگشت‌ها را بدهند. اینها سوالاتی است که بی جواب مانده است.

شما در صحبت‌هایتان به اینترنت سالم، سریع، امن و ارزان اشاره کردید. اگر ممکن است در این خصوص به یک جمع‌بندی برسیم و بعد به سوالات بعدی برسیم.
ببینید اولین انتظار و اولین بخش این ویژگی‌ها سلامت اینترنت است، یعنی مردم انتظار دارند وقتی وارد یک فضایی می‌شوند که دولت و حکومت در اختیار آن‌ها گذاشته، خیالشان راحت باشد؛ این که محتوا آسیبی نمی رساند یا کمتر آسیبی به فرزندانشان و به اساس خانواده‌شان می‌رساند در صورتی که اینترنت فعلی به آن شکلی که وجود دارد وقبل از این که شبکه ملی اطلاعات راه بیفتد به سختی می‌شود گفت که اینترنت بر اساس حداقل هایی باشد که خانواده‌ها از یک فضای سالم انتظار دارند ؛ مثلاً اجازه بدهید چند آمار برایتان بخوانم ببینید که وضع اینترنت جهانی به چه شکلی است . باید گفت این آمار را موسسه بین المللی خانواده امن که یک موسسه آمریکایی است داده است و در رابطه با فضای مجازی می‌گوید که وضعیت به چه شکل است . بر اساس این آمار ۱۲ درصد سایت‌های جهان پرونوگرافی هستند من یک توضیح در رابطه با این کلمه بدهم پرونوگرافی به بالاترین سطح محتوای غیر اخلاقی می‌گویند که در واقع این محتوا محتوای مخرب برای همه جوامع محسوب می‌شود. می‌گوید در هر سال، ۴۲۰ میلیون صفحه پرونوگرافی به اینترنت اضافه می‌شود. ۸۹ درصد محتوای چت و نرم افزارهای چت، نرم افزارهایی که به صورت چت روم هستند به سمت غیر اخلاقی می‌رود.

۸۹ درصد؟
۸۹ درصد نزدیک به ۹۰ درصد، بیش از یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر. محتواهای چت روم‌ها و گفتگوهای اینترنتی متاسفانه در این فضا است.
این را هم مد نظر داشته باشید نتایج جستجوهای غیراخلاقی موتورهای جستجوگر هم خود عدد بسیار بالایی دارد. ۳۴ درصد از کاربران ناخواسته به صفحات غیراخلاقی پرونوگرافی می‌رسند؛ یعنی شاید به دنبال چیز دیگری در اینترنت می‌گردند ولی به صورت ناخواسته وارد این فضا می‌شوند.

یعنی صفحه به شکل خودکار برایشان باز می‌شود یا به شکل دیگری است؟
مثلاً در موتورهای جستجو دنبال یک کلمه‌ای می‌گردد بعد اشتباه وارد این صفحات می‌شود اراده‌ای از طرف خودش نیست و دنبال چیز دیگری است.

البته همین مقدار هم بسیار زیاد است، ۳۴ درصد نزدیک به نصف است.
بله، کاربران به طور متوسط برای اولین بار در یازده سالگی متاسفانه به صفحات غیراخلاقی می‌رسند و این واقعاً نگران کننده است.

یعنی به صورت ارادی؟
بله حالا ارادی یا غیرارادی بالاخره راهنمایی می‌شوند به این سمت. فضای اینترنت فعلی به این شکل است که افراد را به آن سمت هدایت می‌کند، آمار بعدی واقعاً نگران کننده است. ۹۰ درصد کودکان ۸ تا ۱۶ سال وقتی چشم والدینشان را دور می‌بینند به سمت این محتواها می‌روند آن هم به این دلیل است که قبلاً در این فضا تحریک شدند و بعد دنبال این محتوای غیر اخلاقی می‌روند که خیلی خطرناک است و نکته آخر هم این که بیش از ۱۲ میلیون نفر از کاربران اینترنت ایران بر اساس اعلام وزارت ارتباطات افراد زیر ۱۸ سال هستند و این یعنی خطر بالقوه و اینکه این کودکان و نوجوانان در واقع نیاز به حمایت جدی تری دارند؛ یعنی این فضا با همین وضعیت می‌تواند بر اساس و بنیاد خانواده تاثیر منفی بسیار زیادی بگذارد وصدالبته روی کودکان تاثیری به مراتب بیشتر دارد.امروزه به سرعت این فضا توسط سایت‌های غیر اخلاقی در حال اشباع شدن است و این را بدانید که درآمد بسیار زیاد و عجیب و غریبی از این کار دارند چرا که یک کلیک در اینترنت ارزش افزوده دارد یعنی همین که شما وارد سایت می‌شوید درواقع یک پهنای باند ایجاد می‌کنید این پهنای باند رفت و آمد اطلاعات، برای آن شرکت و تمام این شرکت‌های واسطه درآمد دارد، بنابراین دلیلی است که بیننده راتحریک کنند، البته این در صورتی است که تنها از منظر اقتصادی به موضوع نگاه کنیم و بگوییم این‌ها دیدگاه فرهنگی ندارند که قطعاً دارند، اما مدل اقتصادی‌شان این است که هر چه می‌توانند بیشتر کاربر را درگیر کنند. پس تصاویر به روز، تصاویر لحظه‌ای، تصاویر آنلاین غیر اخلاقی اینقدر در این فضا زیاد است که افراد را متاسفانه به صورت خواسته یا ناخواسته به سمت اطلاعات نادرست می‌کشاند. حالا این که چه کاری باید کنیم که اینترنت سالم داشته باشیم و اینترنتی باشد که بتوان به آن اطمینان کرد و در واقع استفاده مفید را برد بدون این که نگرانی که فرزندان ما به دام این باندهای خطرناک فساد بیفتند؛ که متاسفانه می‌بینیم که در شبکه‌های اجتماعی، مدلینگ و این مباحثی که فوق العاده برای ما مباحث نامناسبی است به سرعت در حال گسترش است، به این شکل که افرادیدست به کار شده اند وجوانان ما راشکار می‌کنند، اعتقادم این است که باید در این رابطه تدابیری اندیشید .

وقتی که صحبت از سبک زندگی ایرانی اسلامی می‌شود که یکی از موضوعات مهم این روزهای همه ی بخش‌ها و نهادها مخصوصاً رسانه‌ها است بیشتر ذهن‌ها معطوف می‌شودبه سمت نهادهایی مثلوزارت فرهنگ و ارشاد و اسلامی، مثلسازمان تبلیغات، صدا و سیما که یک بروز و ظهور اینچنینی دارند و بیشتر در حوزه‌های فرهنگی هستند؛ با این آماری که بیان کردید می‌شود گفت که وزارت ارتباطات نقش بسیار تعیین کننده‌ای در حوزه سبک زندگی ایرانی -اسلامی و همان بحث شبکه ملی اطلاعات دارد.تا زمانی که این شبکه ملی اطلاعات راه بیفتد این تدابیری که اشاره می‌کنیدباید اندیشیده شود چیست؟
شبکه ملی اطلاعات را نمی توان گفت که تنها بحث محتواست. شبکه ملی اطلاعات ابتدا باید یک زیر‌ساختی را تدارک ببیند که این زیر ساخت تسهیل کننده انتشار محتوای مفید است؛ یعنی الان مزیت فضای مجازی در این راستاست که محتوای نامناسب و غیر‌اخلاقی، متاسفانه منتشر شود؛ یعنی کار به جایی رسیده است که وب سایت‌های خبری هم به خاطر این که دیده شوند، چون در واقع آمار بازدیدشان به توجه موتور جستجوهایی مثل گوگلبستگی دارد ؛در نتیجه براساس استانداردهای آنها رفتار می‌کنند؛ برای این که دیده شوند از کلید واژه‌ها و کلمات غیر اخلاقی استفاده می‌کنند.

در عناوین خبرها؟مثلاً فلان بازیگر در کجا و…
بله، یا مثلاً تصاویر استخر فلان، یک کلماتی را به کار می‌برند که جذاب باشد که البته فقط به این ختم نمی شود؛ چون الان موتور جستجوی گوگل راهکارهای جدیدش را ارائه اده و می‌گوید من دیگر با این کلمات فریب نمی خورم، پس باید ترکیب محتوایی شما این کلمات را برساند؛ این می‌شود رقابت در جهت شیطانی و منفی. یعنی این که مثلاً اگر یک نفر با محتوای غیر اخلاقی است، چه در تصاویر، چه در فیلم، چه در مطلب این را بالاتر نشان می‌دهد. یکی دیگر بیشتر از آن و بالاتر نشان می‌دهد. شما یک آزمایش ساده انجام دهید، هر کدام از حروف کیبورد را در جستجوی گوگل تایپ کنید و کلیک کنید حتماًدر صفحه نتیجه غیر اخلاقی و نامناسب می‌بینید، پس این دارد آن فضایی که الان موجود است را تسهیل می‌کند؛ چرا؟ چون زیر ساخت برای ما نیست ما مجبور هستیم از زیر ساخت غربی و آمریکایی استفاده کنیم که برای آن فرهنگ طراحی شده است ؛ همان فرهنگی که در سراشیبی سقوط است و انصافاً در برابر فرهنگ ما حرفی برای گفتن ندارد و قصد دارد ما را هم با خود همراه کند. توجه داشته باشیم این قطاری که ما از آن استفاده میکنیم قطارش برای او، ریلش و همه چیزش برای اوست، ما سرنشین این قطار هستیم به عنوان یک، مسافر، یک مستاجر چون در این فضا هیچ چیز را به نام ما نمی‌زنند، در شرایط فعلی از پهنای باند و سرور و نرم افزار و سخت‌افزار هر چیزی را حتی دامین را و حتی آی پی را، باید اجاره کنید.

و خرید هم نداریم؟
خرید هم نداریم فقط اجاره، آن هم اجاره یک ماهه و یکساله. بعضی‌ها می‌گویند ابزار. مثل این می‌ماند که ما باید از تلفن چه استفاده‌ای کنیم؟ در صورتی که سیستم دیگر تفاوت پیدا کرده یعنی ابزار مسیر را تعیین می‌کند، جهت را تعیین می‌کند. هر جایی که دوست نداشت مسافرش را پیاده می‌کند، پیاده می‌کند یعنی در واقع حذف می‌کند. ما نمونه اش را می‌بینیم که هم شرکت گوگل و هم شرکت فیس بوک، شرکت‌های مطرح صهیونیستی آمریکایی به صورت رسمی یک صفحه ایجاد کرده اند به نام شفاف سازی. در این صفحه می‌گویند ما این تعداد کاربر را حذف کرده ایم. بدون هیچ توضیحی. مثلاً فیس بوک می‌گوید من ۱۱ هزار کاربر را در این بازه زمانی ۶ ماهه حذف کرده ام، یا گوگل می‌گوید ۲۴ هزار نفر را حذف کردم، پس ببینید وقتی این‌ها به این راحتی می‌توانند حذف کنند ما نمی توانیم بگوییم ابزار، ابزار ماست حتی اگر آن ماشین هم به ما سواری بدهد تا آن جایی سواری می‌دهد که به نفعش باشد. راننده که اوست، ماشین هم برای خودش است، جاده هم که خودش کشیده است.

یعنی نمی توانیم بگوییم که ما از اینها استفاده خوب می‌کنیم؟ همین سایت هایی که اسم بردید گوگل یا فیس‌بوک؟
اگر دید خیلی کوتاه و سطح پایین داشته باشیم چرا می‌گوییم من الان بین خودم و ۴ تا دوست اطرافم محتوای مناسبی مبادله می‌کنم، در نتیجه خوب است، دستشان درد نکند، خدا خیرشان بدهد.

مثلاً در خبرها آمده بود که یک امام جمعه‌ای در واتس آپ منبر مجازی ایجاد کرده پس واتس آپ می‌تواند فضای خوبی باشد.
می دانید که واتس آپ یک ابزار صهیونیستی است و متعلق به یک شرکتی در رژیم صهیونیستی. اجازه بدهید یک نمونه را برایتان بگویم. چند وقت پیش یک شرکت آمریکایی برای مساجدیکی از این کشورهای حاشیه خلیج فارس دستگاهی به رایگان نصب کرد. می‌دانید دستگاه چه کار می‌کند؟ دستگاه وضوگیر است.

یعنی چی؟
یعنی دست و پایشان را در آن می‌گذارند و این دستگاه برایشان وضو می‌گیرد. می‌گوید من وضویت را هم می‌گیرم برو نماز بخوان، یعنی نمازی که برای من خطر نداشته باشد . اصلاً مسجدت را هم می‌سازم برو نمازت را بخوان. ما نباید اینقدر سطحی نگاه کنیم. این ابزارها چند مشکل دارند؛ یکی این که ما را به صورت حبابی فیلتر می‌کند.موضوع فیلتر حبابی مربوط به من نیست.در دنیا در موردش تحقیق شده است و خود این‌ها خود این شرکت‌ها این را اعلام کرده اند یعنی چه؟ یعنی شما وقتی وارد این فضا می‌شوید به صورت خودآگاه و ناخودآگاه، اتوماتیک می‌شود گفت حلقه اطرافی‌های شما کسانی می‌شوند که مثل شما فکر می‌کنند، یعنی شما اگر آدم مذهبی باشید، اطرافی‌های شما هم آدم‌های مذهبی تعریف می‌شوند و کافی است که شما به یک نفر عکس العمل منفی نشان بدهید می‌بینید این فرد از لیست اطرافیان شما حذف شده و وارد یک حلقه دیگر می‌شود.به مرور زمان شما می‌مانید و اطرافیانتان و آن‌ها می‌مانند و اطرافیانشان. چون مزیت زیر ساختی این نرم افزار متعلق به کسانی است که هیچ سنخیتی با فرهنگ و تمدن ما ندارند در نتیجه آن حباب نامناسبی که خودشان ترجیح می‌دهند را مرتب بزرگتر می‌کنند و حباب شما را کوچک تر می‌کنند. این اتفاق هم ناگهانی نمی افتد که آدم متوجه شود؛ یعنی شما آن اوایل فکر می‌کنید که حالا یک نفر رفت، دو نفر رفت، بعد آرام آرام می‌بینید گروهتان خالی شد؛ چرا؟ چون شاید پیام شما، برای آن گروه جذابیت نداشته است.بعد شما می‌بینید گروههای دیگر بزرگ و بزرگ تر می‌شود و شما کوچک و کوچک تر می‌شوید، به این می‌گویند فیلترینگ حبابی. این یک مشکلش است؛ مشکل دیگرش این است که شما وقتی وارد این فضا می‌شوید و شروع به فعالیت می‌کنید، اگر فعالیت شما تاثیرگذار باشد و آن سیستم متوجه شود که فعالیت شما تاثیرگذار است، سیستم براحتی حذفتان می‌کند؛ یعنی وقتی که شما می‌خواهید بهره برداری کنید به یکباره می‌بینید چیزی را که سرمایه گذاری کرده بودید و در واقع هویت مجازی شما محسوب می‌شد، دیگر نیست؛ یعنی شما هیچ اختیار و اراده‌ای دیگر ندارید. هیچ توضیحی هم به شما نمی دهند. سوم این که این ابزارها درآمد دارند، ما باید به این فکر کنیم که بالاخره به فکر توسعه کشورمان هستیم؛ فکر نکنیم این نرم افزارها رایگان است. شاید ظاهر رایگانی داشته باشند و تبلیغی نداشته باشند، منتهی هم تولید پهنای باندشان و هم همین کاربرها در واقع ارزش افزوده تولید می‌کنند.این اپراتورهای تلفن همراه، همین الان هم خیلی دیگر تاثیر ندارند، در آینده بدتر از این هم می‌شود؛یعنی در واقع فروش پالس در دنیا از دور خارج شده است در حالی که پالس هنوز در کشور ما فروخته می‌شود. پالس که به اندازه چند کیلوبایت استفاده از اینترنت می‌شود شما با طرف مقابلتان مکالمه داشته باشید این نرم افزارها آینده مخابرات کشور ما هستند، به همین سادگی، یعنی اگر ما به آن‌ها توجه نکنیم نرم افزار با استفاده از برنامه هایی که از طریق گوشی به گوشی است، پی تی تی هایی که در گوشی نصب می‌کنند و گوشی را به گوشی دیگر متصل می‌کنند. از همین طریق دارند کاربرهای همین اپراتورهای مخابراتی ما را می‌برند. اگر اقتصادی هم نگاه کنیم باید به این فکر کنیم که یک ابزار خودمان تولید کنیم. ابزاری که ابزار ما باشد بعد در این ابزار سعی کنیم حتی کاربر از کشورهای دیگر بگیریمو به صورت بین المللی فکر کنیم و تجارت جهانی هم راه بیندازیم. به جای این که الان ما داریم ارز خارج می‌کنیم. با استفاده از چنین نرم افزارهایی ارز وارد کنیم و اتفاقاً به کاهش تورم و افزایش کارآفرینی هم به نوعی کمک می‌کند. من پیشنهادم این است که بخش اقتصادی یعنی افرادی که می‌خواهند سرمایه گذاری کنند، روی این ابزارها سرمایه گذاری کنند. وزارت ارتباطات هم باید زیرساخت‌های این کار را آماده کند.
می خواهم یک مثال دیگری بزنم در بحث قبلی‌ای که داشتیم برای افرادی که می‌گویند ما از این‌ها استفاده خودمان را می‌کنیم و استفاده خوب هم می‌کنیم. یکی از روزنامه‌ها گزارشی داشت با این عنوان ” وایبر خوب، وایبر بد”.قاعدتاً نویسنده گزارش نمی‌دانست که این شرکت وابسته به صهیونیست‌هاست و یک مدیری صهیونیستی هم دارد، اشاره کرده بود که وقتی ما می‌توانیم مثلاً در وایبر جنایات غزه را از طریق تصاویر به اشتراک بگذاریم، چه اشکالی دارد چرا از این نرم افزار استفاده نکنیم. یا مثلاً کسی که خودش خارج از کشور است و مادرش در ایران است یا بالعکس می‌تواند از طریق این وایبر خانواده‌اش را ببیند و بتوانند با همدیگر صحبت کنند که به ظاهر هم رایگان است که توضیح داده شد رایگان نیست. جمع بندی این گزارش این بود که وایبر ابزار خوبی است و این ما هستیم که بد هستیم یا بد می‌شویم و با نگاه‌های بدی که داریم این شبکه را هم خراب می‌کنیم.
اینکه در آن گزارش به آن اشاره شده که این کاربر است که تعیین کننده است، نمی گویم غلط است، این موضوع درستی است، شما اگر زیر ساخت خوبی هم تدارک ببینید و کاربر، فرهنگ درستی نداشته باشد ممکن است در آن هم خطا کند و یک حالت قاعده هم پیدا کند، اما نکته قابل توجه در این است که چون کنترل کننده کسان دیگری هستند اراده رفتن به سمت نیمه شیطانی قضیه است. همین وایبری که اسم برده شد در بخش قبلی گفتیم که سرور آن، در خاک رژیم صهیونیستی است؛ یعنی شما با هر کلیکی که آمریکایی‌ها می‌گویند ۴ تا ۲۰ سنت ارزش‌گذاری کرده اند یعنی شما هر بار که انگشتتان را روی صفحه موبایلتان می‌زنید، در واقع دارید یک پولی را به حساب رژیم صهیونیستی واریز می‌کنید. رئیس این شرکت فردی است که افسر موساد و افسر ارتش اطلاعات رژیم صهیونیستی است و اصلاً این نرم افزار را با سفارش سازمان موساد به راه انداخته است و هنوز هم دفتر مرکزی‌اش آن جاست. پس این شهدا و کودکان شهیدی که ما متاسفانه دیدیم در فلسطین اشغالی سلاخی شدند، باور کنید خوب که بررسی کنیم می‌بینیم هزینه این گلوله‌هایی که به سینه این کودکان خورده می‌شود را خود ما پرداخته‌ایم.
این مبحث فقط مربوط به ایران نیست و ما در کشورهای مختلف جهان و از جمله آمریکا، انگلیس، آلمان و… این مبحث را داریم که معتقدند نباید محتوای نامناسب در اختیار کاربر قرار بگیرد مخصوصاً کاربری که آسیب پذیر است؛ مثلاً نخست وزیرانگلستان رسماً اعلام کرد که ما هر محتوایی که برای زیر۱۸ سال نامناسب است را برای تمام خانواده‌ها فیلتر و مسدود می‌کنیم که این کار را هم کرد.
اما در داخل کشور این که بخواهیم بایستیم و تنها نظاره‌گر باشیم تا دشمن وارد کشور شود و آسیب خودش را برساند و بعد ما بخواهیم با فیلترینگ جلویش را بگیریم این اشتباه است، این قطعاً اشتباه است. بعضی‌ها فکر می‌کنند باید همه چیز را فیلتر کرد. من می‌گویم نه این اتفاق نباید بیفتد. ما اگر شبکه ملی اطلاعات را راه بیندازیم، در واقع مرز پیدا می‌کنیم. هویت ما در جهان به رسمیت شناخته می‌شود و بعد این ما هستیم که آن چه را که به نفع مان است می‌گیریم و از آنچه که زیان دارد جلوگیری می‌کنیم/.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۹:۰۸
شبکه‌‌ ملی متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی، مراکز داده‌ی توسعه یافته داخلی دولتی و غیردولتی و همچنین زیرساخت‌های نرم‌افزاری است که در سراسر کشور گسترده شده است.
این شبکه ظرفیت لازم برای "نگهداری و تبادل امن اطلاعات داخلی درکشور به منظور توسعه‌ی خدمات الکترونیکی" و "دسترسی به اینترنت" از طریق بستر ارتباطی باند پهن‌ سراسری برای کاربران خانگی، کسب‌وکارها و دستگاه‌های اجرایی را  فراهم می‌کند.
این شبکه تجمیع کننده‌ شبکه‌های اختصاصی، محلی و ملی در کشور است که از دو بخش اختصاصی و عمومی تشکیل می‌شود. بخش اختصاصی برای ارتباط و تبادل اطلاعات و خدمات دستگاه‌های اجرایی با یکدیگر و بخش عمومی برای ارایه خدمات به کاربران عمومی است و این دو بخش در نقاطی نظیر مراکز داده با یکدیگر اتصال دارند.

تاریخچه شبکه ملی اطلاعات در کشور

در اواخر سال 1384 بحث شبکه ملی اینترنت در کشور مطرح و مهمترین دلیل پیاده سازی این شبکه درآن سال کاهش وابستگی به شبکه جهانی اینترنت اعلام شد.

در اسفند سال 1384، بر اساس تصمیم هیات دولت مقرر شد شبکه ملی طی 3 سال به بهره برداری برسد و طراحی های کلی شبکه نیز انجام شود.
در سال 1385 قرار شد پروژه اینترنت ملی  درمرکز تحقیقات مخابرات ایران انجام شود.
در سال 1386 نیز همین موضوع تکرار شد و این بار برنامه های عملیاتی راه اندازی و بهره برداری اینترنت ملی در سالهای 86 تا 88 در هیات وزیران تصویب شد. با توجه به الزامات سند چشم انداز بیست ساله در سال 1389 موضوع شبکه ملی اینترنت با نام جدید شبکه ملی اطلاعات به صورت جدی تر مطرح شد به طوری که کلیات موضوع در ماده ۴۶ برنامه پنجم توسعه مطرح شد.




چشم انداز شبکه ملی اطلاعات

در راستای نیل به اهداف برنامه پنجم توسعه شبکه ای ایجاد خواهد شد که به عنوان اصلی ترین زیرساخت اطلاعاتی و ارتباطی کشور در بر گیرنده اهداف راهبردی زیر در حوزه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خواهد بود:
- فراگیری خدمات الکترونیک شامل خدمات عمومی مانند دولت الکترونیک و افزایش بهره وری
- کاهش وابستگی به شبکه اینترنت و توانایی اعمال مدیریت حداکثری بر دسترسی به آن
- گسترش محتوای ایرانی اسلامی  و بالا بردن سواد دیجیتال
- افزایش کسب و کار دیجتال و توسعه سهم ICTدر اقتصاد و استفاده از آن به عنوان موتور محرک توسعه
- افزایش امنیت و قابلیت اطمینان فضای دیجیتال





 ماموریت شبکه ملی اطلاعات

- ایجاد زیرساخت مناسب توسط دولت برای انجام و ظایف حاکمیتی و شکستن انحصار همزمان با کاهش تصدی گری دولت در عرصه های غیر ضروری فناوری اطلاعات
- بهره برداری حداکثری از توان بخش خصوصی از طریق ایجاد فضای رقابتی عادلانه 
- ایجاد بستر ارتباطی امن و پیشرفته برای توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور
- ایجاد بستر های لازم جهت اطلاع رسانی و خدمت رسانی بهینه الکترونیکی به مردم
- ایجاد بستر لازم برای نگهداری و انتقال اطلاعات و خدمات ملی در داخل کشور
- ایجاد زمینه ای لازم برای تبدیل ایران به عنوان هاب و ترانزیت ترافیک منطقه
- صرفه جویی و کاهش هزینه های ارتباط با اینترنت




 اهداف کیفی شبکه ملی اطلاعات

- معماری قابل ارتقاء برای شبکه ملی اطلاعات
- بومی­سازی فناوری­های سخت­افزاری و نرم­افزاری با تکیه بر نرم­افزارهای متن­باز و توسعه معماری باز
- بالا بردن جایگاه ایران در رتبه بندی توسعه ارتباطات
- افزایش درصد نفوذ اینترنت درکشور مطابق با استاندارد های جهانی
- بهبود وضعیت شاخصهای آمادگی الکترونیکی
- ایجاد زمینه های لازم برای توسعه علمی کشور
- ایجاد زمینه های نوین شغلی و اقتصادی و افزایش تولید ناخالص ملی
- ارتقاء شاخصهای امنیتی، پایین آوردن ریسک ضربه پذیری و مقابله با تحریم های احتمالی
- ایجاد امنیت و مصون ماندن اطلاعات از حملات اینترنتی
- برطرف کردن نیازهای کشور در حوزه های کسب و کار الکترونیکی، سلامت الکترونیک و آموزش الکترونیک
- ایجاد موتور جستجو گر ملی
- ایجاد ایمیل ملی در شبکه ملی اطلاعات
- ایجاد تلوزیون اینترنتی، ویدیو درخواستی، آموزش از راه دور، دور کاری، سلامت الکترونیک و تجارت الکترونیک، روی شبکه ملی اطلاعات





 اهداف کمی شبکه ملی اطلاعات

- دسترسی کاربران ایرانی به پهنای باند 20 مگا بیت بر ثانیه در شبکه ملی اطلاعات
- 80 درصد پرداختها به صورت الکترونیکی
- ارائه الکترونیکی صد درصد خدمات دولت به دولت
- اتصال 60درصد از خانوارها و کلیه کسب و کارها به شبکه ملی اطلاعات و اینترنت تا پایان برنامه پنجم
- کسب رتبه دوم منطقه ای سرانه پهنای باند و سایر شاخصهای ارتباطات و فناوری اطلاعات در پایان برنامه
- بدست آوردن سهم 2 درصد صنعت ICTدر تولید نا خالص داخلی تا آخر برنامه
- اتصال کلیه دستگاهها به شبکه ملی اطلاعات
- با افزایش باند پهن جهش در رشد تولید ناخالص ملی کشورتا پایان برنامه پنجم , (با توجه به اینکه  افزایش 10 درصدی در ضریب نفوذ فناوری اطلاعات باعث افزایش تولید ناخالص ملی  به میزان 4/1 درصد در کشورهای پیشرفته و 2/1 درصد در کشورهای توسعه یافته می شود.)

 بازیگران و دست‌اندرکاران شبکه ملی اطلاعات

 
- وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات - کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات - سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی - شرکت ارتباطات زیرساخت - سازمان فناوری اطلاعات ایران - وزارت علوم تحقیقات و فناوری- وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی - وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - وزارت آموزش و پرورش - مجلس شواری اسلامی - صدا و سیما - سازمان تبلیغات اسلامی - شهرداری - شوراهای عالی - اپراتورهای تلفن ثابت - اپراتورهای تلفن همراه - اپراتورهای Wimax   - اپراتورهای PAP  - اپراتورهای SAP  - اپراتورهای ISP  - اپراتورهای ISDP  - اپراتورهای IDC  - اپراتورهایGMPCS  - سندیکای صنعت مخابرات کشور

 نقش شبکه‌ملی اطلاعات به عنوان تامین کننده‌ زیرساخت دولت‌ الکترونیکی

- تامین زیرساخت مناسب برای تبادل و اشتراک گذاری اطلاعات دستگاه‌های اجرایی (شبکه ارتباطی اختصاصی بین دستگاهی دولت و شبکه رایانش ابری اختصاصی)
- دسترسی پرسرعت دستگاه‌های اجرائی به شبکه ملی اطلاعات(شبکه‌های ارتباطی اختصاصی)
- ارتباط تمام دفاتر پیشخوان دولت به یکدیگر از طریق شبکه ملی اطلاعات (شبکه ارتباطی اختصاصی دفاتر پیشخوان دولت)
- ارائه  خدمات الکترونیکی از طریق درگاه‌های خدمات و سامانه‌های اطلاعاتی تحت وب و دفاتر پیشخوان دولت (شبکه ارتباطی عمومی)
- دسترسی خانوارها و بنگاه‌های کسب و کار با پهنای باند پرسرعت به شبکه ملی اطلاعات (شبکه‌های دسترسی ارتباطی عمومی) برای دریافت خدمات الکترونیکی
- توسعه کارت هوشمند ملی و کاربری‌های آن برای دریافت خدمات الکترونیکی آحاد مردم از دستگاه‌های دولتی از سامانه‌های اطلاعاتی مستقر در زیرمجموعه‌های خدمت رسان آن دستگاه ها و درگاه‌های خدمات الکترونیکی تحت وب
- توسعه امضای الکترونیکی و گواهی دیجیتالی در خدمات بین دستگاهی، بنگاه‌های کسب وکار و مردم
- توسعه سامانه‌های اطلاعاتی و پنجره‌های واحد دستگاهی بمنظور تجمیع اطلاعات، خدمات به دستگاه ها، بنگاه‌های کسب وکار و مردم هم راستا با زیرساخت‌های تامین شده مورد نیاز
- توسعه خدمات الکترونیکی از طریق رسانه‌های فراگیر نظیر تلفن همراه

 نقش شبکه‌ملی اطلاعات به عنوان تامین کننده‌ زیرساخت خدمات چندرسانه‌یی

 
- تامین و تقویت زیرساخت پرظرفیت و مناسب برای انتقال اطلاعات ترافیک منابع داخلی و خدمات چندرسانه ای (شبکه ارتباطی عمومی )
- تامین زیرساخت‌های پرظرفیت و مناسب برای ذخیره سازی اطلاعات وب و چندرسانه ای(شبکه را یانش ابری عمومی)
- اتصال پرسرعت خانوارها و بنگاه‌های کسب وکار به شبکه ملی اطلاعات(شبکه‌های دسترسی ارتباطی عمومی) برای دریافت خدمات چندرسانه ای و دسترسی به منابع داخلی از طریق این شبکه
- ایجاد مراکز مدیریت عملیات شبکه، پایش و سامانه‌های مدیریت منابع شبکه ای شامل آدرس‌های عددی، نام‌های دامنه و DNSها
- توسعه و مدیریت وب عمومی و اجتماعی هم راستا با توسعه ظرفیت  و زیرساخت‌های مورد نیاز
- توسعه و مدیریت وب تجاری و فروشگاه‌های مجازی هم راستا با توسعه ظرفیت و زیرساخت‌های مورد نیاز
- توسعه و مدیریت وب آموزشی و دانشگاه ها و مراکز آموزشی مجازی هم راستا با توسعه ظرفیت و زیرساخت‌های مورد نیاز
- توسعه خدمات چندرسانه ای هم راستا با توسعه ظرفیت و زیرساخت‌های مورد نیاز
- راه اندازی خدمات عمومی وب داخلی نظیر  موتورهای جستجو و پست الکترونیکی

 نقش شبکه‌ملی اطلاعات به عنوان تامین کننده‌ زیرساخت وب عمومی، اجتماعی، تجاری و آموزشی

 
- توسعه و افزایش ظرفیت  ارتباطات بین الملل و اینترنت جهانی بر حسب نیاز
- مدیریت میزان پهنای باند دسترسی کاربران داخلی از شبکه ارتباطی عمومی به اینترنت جهانی
- توسعه و تقویت سامانه پالایش هوشمند ملی هم راستا با افزایش ظرفیت‌های ارتباطات بین الملل و اینترنت جهانی
- ایجاد و توسعه سامانه‌های همکار مانند فهرست سفید با سامانه پالایش هوشمند ملی برای ارائه دسترسی اینترنتی ویژه به کاربران خاص مانند دانش آموزان، خانواده ها و ...
- ایجاد و توسعه موتورهای جستجوی داخلی فرامرزی برای رفع نیاز کاربران مطابق سیاست‌های نظام

 ویژگی های شبکه ملی اطلاعات

- شبکه‌ای زیربنایی
- فرابخشی
- گسترده با قابلیت دسترسی عمومی و آسان
- امکان دسترسی پرسرعت
- تضمین کیفیت خدمات و دارای توافق‌نامه سطح خدمات
- مطمئن و پایدار
- امن و سالم
- سازگاری با فناوری‌های نسل جدید
- قابلیت نظارت، مدیریت و کنترل در همه سطوح شبکه
- مقیاس‌پذیری بالا و قابل توسعه و توزیع شده
- استقلال از شبکه جهانی توام با دسترسی مدیریت شده به آن
بخش های شبکه ملی اطلاعات :
بخش اختصاصی: زیرساخت ارتباطی و اطلاعاتی برای فراهم آوردن محیط امن تعامل پذیر بین دستگاه های اجرائی جهت انجام استعلامات الکترونیکی، اشتراک گذاری اطلاعات و تبادل خدمات الکترونیکی و در یک کلام تامین زیرساخت امن مورد نیاز دولت الکترونیک در کشور را فراهم نمود.
بخش عمومی: زیرساخت ارتباطی و اطلاعاتی برای تولید، توزیع خدمات و محتواهای الکترونیکی و فراهم نمودن دسترسی کاربران تجاری و خانگی  به آنها و همچنین به اینترنت.
بخش های عمومی و اختصاصی شبکه ملی اطلاعات، هیچ نقطه اشتراکی ندارند و کاملا از یکدیگرمستقل هستند، صرفا از طریق مراکز داده ملی و دستگاهی در سطح ملی و مرکز کشور و از طریق مراکز داده استانی در سطح استانی بصورت سلسله مراتبی و بر اساس معماری اطلاعات و خدمات دستگاه ها، خدمات الکترونیکی از طریق درگاه  های خدمات ، پنجره های واحد و دفاتر پیشخوان ارائه می گردد.
در بخش اختصاصی، شبکه همگانی دولت و تخصصی دستگاهی، از طریق مراکز داده ملی و دستگاهی در سطح ملی و مرکز کشور و از طریق مراکز داده استانی در سطح استانی بصورت سلسله مراتبی و بر اساس معماری اطلاعات و خدمات دستگاه ها دارای دروازه بین یکدیگر هستند. شبکه همگانی دولت  بصورت فیزیکی کاملا مستقل است.






 اجزای شبکه ملی اطلاعات

- زیرساخت ارتباطی موجود متناسب با نیاز برنامه، توسعه کمی (ظرفیت سازی) وکیفی(فناوری های نو، هم بندی وجداسازی) خواهد داشت و بخش های کاملا مستقل( بخش همگانی دولت) ایجاد خواهند شد.
 - شبکه ملی اطلاعات بر اساس قانون برنامه شامل کل لایه ها و متروهای شهری  به جزء لایه دسترسی می شود.
- زیرساخت اطلاعاتی سخت افراری شامل مراکز داده ملی و استانی در بخش دولتی و تجاری در بخش خصوصی خواهد بود.
- مرکز فرا اپراتوری مدیریت توسعه شبکه ایجاد خواهند شد.
نقش مراکز داده شبکه ملی اطلاعات
مراکز داده بانکی :
نقش اول: میزبانی پایگاه های اطلاعاتی جهت جمع آوری، دسته بندی اطلاعات و ارائه خدمات وب به بانک های زیر مجموعه
نقش دوم: میزبانی پایگاه های اطلاعاتی برای ارائه خدمات وب و اشتراک گذاری اطلاعات به بانک مرکزی و سایر دستگاه ها
نقش سوم: میزبانی درگاه ها، پنجره های واحد و وب سایت های بانک برای ارائه خدمات اطلاع رسانی و الکترونیکی در فضای عمومی
مراکز داده دولتی (ملی، استانی و دستگاهی):
نقش اول: میزبانی پایگاه های اطلاعاتی جهت جمع آوری، دسته بندی اطلاعات و ارائه خدمات وب به دستگاه های زیر مجموعه
نقش دوم: میزبانی پایگاه های اطلاعاتی برای ارائه خدمات وب و اشتراک گذاری اطلاعات به سایر دستگاه ها
نقش سوم: میزبانی درگاه ها، پنجره های واحد و وب سایت ها برای ارائه خدمات اطلاع رسانی و الکترونیکی در فضای عمومی
مراکز داده خصوصی:
نقش اول:میزبانی درگاه ها، پنجره های واحد و وب سایت ها برای ارائه خدمات اطلاع رسانی و الکترونیکی در فضای عمومی
نقش دوم: ارائه خدمات میزبانی توزیع شده  محتواهای چند رسانه ای
پرسش های متداول:
1- آیا با راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات ارتباط اینترنتی من قطع می‌شود؟
خیر، در این ساختار دسترسی کاربران به کلیه سایت‌های داخل کشور با سرعت بالاتر و قیمت ارزان‌تر برقرار شده و دسترسی به اینترنت بصورت فعلی باقی می‌ماند.

2- راه اندازی شبکه ملی اطلاعات چه محدودیت‌هایی برای کاربران ایجاد می‌کند؟
این شبکه محدودیتی برای دسترسی کاربران به اینترنت و خدمات مبتنی بر وب ایجاد نمی‌کند.

3- برای استفاده از شبکه ملی اطلاعات آیا باید به شرکت‌های اینترنتی مراجعه کنم؟
در صورتی که در حال حاضر از خدمات شرکت های اینترنتی استفاده می نمایید نیازی به مراجعه به این شرکت ها را ندارید و اتصال شما بصورت خودکار به شبکه ملی اطلاعات برقرار خواهد شد و بطور همزمان از اینترنت نیز بهره مند خواهید شد.

4- برای استفاده از شبکه ملی اطلاعات آیا باید هزینه اشتراک جداگانه‌ای همچون استفاده از اینترنت پرداخت شود؟
خیر هزینه جداگانه‌ای برای اشتراک اتصال به شبکه ملی اطلاعات پرداخت نخواهد شد لیکن بابت دریافت و دسترسی به خدمات از سوی ارایه‌دهنده سرویس هزینه پیش‌بینی خواهد شد.

5- برای استفاده از شبکه ملی اطلاعات آیا به تجهیزات خاص همچون مودم، تلفن، سیم و ... نیاز است؟
از تمام امکانات موجود اتصال به اینترنت مانند ADSL ، WiMax ، GPRS ،  3G  و غیره می توان برای اتصال به شبکه ملی اطلاعات استفاده کرد. همچنین برای بهره‌مندی از برخی خدمات چندرسانه‌ایی مانند IPTV و IPMedia  نیاز به استفاده از تجهیزات اضافی است که ارایه دهندگان این خدمات برای مشترکان خود تامین خواهند کرد.

6- آیا می‌توانم از شبکه ملی اطلاعات استفاده نکنم؟
شبکه ملی اطلاعات زیرساخت ملی دسترسی به کلیه خدمات و اطلاعات تحت شبکه است بنابراین برای دسترسی به اینترنت جهانی نیز کاربران از این زیرساخت استفاده خواهند کرد. به عبارت دیگر بستر دسترسی به شبکه ملی اطلاعات در داخل کشور با اینترنت یکسان است.

7- شبکه ملی اطلاعات تا چه میزان سرعت دسترسی به سایت‌های خارجی و داخلی را افزایش می‌دهد؟
وابسته به فناوری دسترسی مورد استفاده کاربر نامحدود خواهد بود.

8- با توجه به راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات و کاهش مسیر دسترسی آیا قیمت اینترنت ارزان می‌شود؟
بله، پیش بینی می شود با توجه به فراهم شدن زمینه رقابتی بین ارایه دهندگان خدمات دسترسی قیمت به مراتب کاهش یابد.

9- سازمان‌ها و شرکت‌های خصوصی برای اتصال به شبکه ملی اطلاعات چه اقداماتی باید انجام دهند؟
همانند کاربران عادی و خانوارها، سازمان ها و کلیه کسب و کارها نیز می توانند از امکانات موجود فراهم کنندگان خدمات دسترسی که در حال حاضر مشترک آنها هستند در اتصال به شبکه ملی اطلاعات استفاده کنند.

10- با استفاده از شبکه ملی اطلاعات آیا دیگر شبکه سازمان‌ها، شرکت‌ها و کامپیوترهای خانگی ویروسی نشده و نیازی به پرداخت هزینه‌های نصب آنتی ویروس‌ها نیست؟
با توجه به اینکه منبع اکثر ویروس‌ها خارج از کشور است پیش بینی می شود  بخش قابل ملاحظه ای از این آلودگی ها و حملات کاهش می یابد. لیکن کاربران همواره از نصب آنتی‌ویروس‌ها و سایر اقدامات حفاظتی بی‌نیاز نخواهند بود.

11- آیا مدیران سایت‌های داخلی که سایت آنها به پسوند‌های غیر از  .ir  ختم می‌شود باید اقدام به ثبت سایت خود در شبکه ملی اطلاعات کنند؟
در حال حاضر فعالیت در حوزه دامنه‌های  .ir   و پساوند آنها است  .

12- با توجه به راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات آیا والدین می‌توانند در صورت نیاز صرفاً استفاده از این شبکه را در اختیار فرزندان خود قرار داده و دسترسی به اینترنت را مسدود کنند؟
بله در صورت درخواست چنین امکانی فراهم است.

13- در صورت قطع شبکه ملی اطلاعات آیا دسترسی به سایت‌های داخلی هم قطع می‌شود؟
شبکه ملی اطلاعات به عنوان زیرساخت ملی ارتباطی و اطلاعاتی و برای دسترسی با سرعت بالا به سایت‌های داخل کشور است از این‌رو در صورت بروز مشکل در دروازه‌های بین الملل و اینترنت، دسترسی به سایت‌هایی که در کشور میزبانی می‌شوند، دچار مشکل نخواهد شد.

14- ایرانی‌هایی که در خارج از کشور ساکن بوده و یا به سفر خارجی می‌روند آیا امکان دسترسی به سایت‌های داخلی اعم از بانکی، اداری و غیره را خواهند داشت؟
بله، کماکان اتصال کاربران خارج از کشور به سایت های داخلی نیز برقرار است.

15- در صورت قطع اینترنت به دلیل قطع فیبر نوری و ... آیا شبکه ملی اطلاعات هم قطع شده و به سایت‌های داخلی دسترسی نخواهیم داشت؟
خیر، در چنین مواقعی دسترسی به سایت‌های داخلی دچار اختلال یا قطعی نخواهد شد.

16- چند درصد از نیاز کاربران ایرانی از طریق شبکه ملی اطلاعات و چند درصد از طریق اینترنت برطرف می‌شود؟
بستگی به سرعت رشد و توسعه خدمات دولت الکترونیکی، محتواهای تحت وب، خدمات چندرسانه‌ای و همچنین رونق خدمات عمومی وب داخلی مانند جویشگرهای ایرانی، خدمات رایانامه ایرانی و غیره خواهد داشت.

17- آیا امکان قطع شبکه ملی اطلاعات به علت ترافیک بالا در دسترسی به سایت‌ها در مقاطع خاص همچون اعلام نتایج کنکور، یارانه‌ها و ... وجود دارد؟
با توجه به امکان ارایه سریعتر و ارزانتر این نوع از خدمات و همچنین دسترسی کاربران به شبکه ملی اطلاعات، بهره‌مندی از چنین خدماتی با کیفیت بسیار مطلوب ارایه خواهد شد .

18- شبکه ملی اطلاعات در شهرهای کوچک و روستاها نیز قابل دسترسی و استفاده است؟
بله دسترسی در تمام اقصی نقاط کشور خواهد شد.

19- آیا شبکه ملی اطلاعات همان اینترنت پاک یا اینترنت حلال است یا این شبکه‌ها متفاوت هستند؟
شبکه ملی اطلاعات زیرساخت ملی ارتباطی واطلاعاتی است واز طریق آن خدمات مختلف قابل ارایه و دسترسی است، بنابراین ارایه خدمات به اشکال اختصاصی به متقاضیان این خدمات ازجمله خانواده‌ها و مدارس امکانپذیر است.

20- حداکثر سرعت دسترسی به اطلاعات در شبکه ملی اطلاعات به چه میزان است؟
بسته به نوع فناوری دسترسی محدودیتی نخواهد داشت.

21- آیا در شبکه ملی اطلاعات هم فیلترینگ خواهد بود؟
فیلترینگ یا پایش صرفاً در دسترسی به اینترنت جهانی مصداق دارد.

22- آیا در شبکه ملی اطلاعات امکان انتشار محتوای غیراخلاقی به صفر می‌رسد؟
در شبکه ملی اطلاعات، امکان شناسایی صاحبان سایت‌های مختلف و میزبان‌ها فراهم است بنابراین قطعا آنها نیز با مسوولیت و تعهد نسبت به انتشار اخبار، خدمات، اطلاعات و محتوای خود کرده و درصورت بروز تخلف برخورد با متخلفان از سوی مراجع ذیربط و طبق قانون به عمل می‌آید.

23-اینترنت ملی چه زمانی کامل می‌شود؟
قرار است همزمان با توسعه خدمات و محتواها و تامین زیرساخت‌های مورد نیاز در این شبکه تا پایان سال 94 یعنی پایان برنامه پنجم توسعه، 60 درصد خانوارها با اتصال پرسرعت به شبکه ملی اطلاعات متصل شوند.

24- شیوه کار شبکه ملی اطلاعات چگونه است؟
شبکه ملی اطلاعات، مطابق پروتکل IP  که همان استاندارد اینترنت است کار می‌کند. 
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۸:۵۹

در بسیاری از موارد با تعاریف و اخباری در مورد ماهیت و اهداف شبکه ملی اطلاعات و سایر موضوعات ویژه مرتبط با فضای مجازی مانند ادعای (با عرض پوزش ) عضویت رهبر معظم انقلاب در فیسبوک مواجه می شویم که با توجه به شدت بی محتوا بودن و ساختار غیر علمی و غیرواقعی آنها، ذهن لاجرم به سمت جستجو برای یافتن مرکز توزیع این ابهامات هدایت می شود. 

ادعای قطع اینترنت با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات : 

بدنیست کمی جستجو کنیم . ابتدا لفظ انگلیسی National Information network را بررسی می کنیم . 

مشخص می گردد که یکی از پایگاههای اینترنتی که دارای محتوایی در این زمینه است، پایگاه اینترنتی سیتیزن لاب متعلق به مدرسه ی مانک دانشگاه تورنتو است که با رویکردهای موسوم به حقوق بشری در حال تولید محتوا و باصطلاح پرونده سازی حقوق بشری برای ایران است. با اولین جستجو بازهم به جریانات سیاسی و اپوزیسیون خارج از کشور رسیده ایم . بد نیست ببینید: 

Iran’s National Information Network

November 9, 2012

Tagged: 

همانطور که می بینید، از همین ابتدا، بالای مطلب؛ شبکه ملی اطلاعات را با عنوان  علامت زده است. جوسازی واضح . حالا باید دید در محتوا چگونه تلاش کرده است : 

در ادامه نوشته است : 

In September 2012 [Farsi], the Islamic Republic of Iran (IRI) announced [Farsi] that it is in the process of completing the first phase of establishing the National Information Network (NIN), also known as Internet-e Paak (in Farsi) or the “Pure” Internet. Iranian officials describe the NIN as an independent countrywide network whose content is “pure” and “compatible with religious and revolutionary values” [Farsi].

بازی از همینجا شروع می شود. یعنی وقتی شبکه ملی اطلاعات با لفظی تحت عنوان اینترنت پاک معرفی می شود، معنایش ان است که در آن محتوایی جز محتوای مورد تایید جمهوری اسلامی نخواهد بود و این دقیقا به معنای القاء قطع شدن ارتباط از اینترنت است. آیا این سایت برای تعریف خود از شبکه ملی اطلاعات هم سند آورده ؟ خیر. فقط به لینکی از پایگاه ایتنا استناد کرده که طی آن وزیر ارتباطات وقت از تفکیک کامل ترافیک شبکه ملی از اینترنت اشاره کرده است. اما آیا سندی مبنی بر اینکه اینکه تفکیک ترافیک ، به معنای قطع دسترسی مردم به اینترنتی است ، ارائه کرده ؟ خیر. صرفا نویسنده تفسیر خود را به شکل یک جمله معترضه داخل جمله تزریق کرده است.

قسمت قرمز رنگ همان تفسیری است که نویسنده از خود در آورده است : also known as Internet-e Paak (in Farsi) or the “Pure” Internet ( ... که با عنوان اینترنت پاک نیز شناخته می شود ... ) 

این درحالیست که علاوه بر آنکه ما سیاستهای فیلترینگ اینترنتی خود را در شبکه ملی اطلاعات کنار نخواهیم گذاشت، اما این به این معنا نخواهد بود که دسترسی عقلانی به داده های اینترنتی از بین می روند. مثلا نخبگان و خبرنگاران ما دیگر نخواهند توانست پایگاههای اینترنتی همانند همین پایگاه را ببینند و محتوای ان را نقد و بررسی کنند! پس الزاما آنچه که در دسترس خواهد بود، پاک نیست، بلکه مخاطبان مختلف دسترسیهای عاقلانه را خواهند داشت. القاء راحت شدن خیال حکومت از محتوای اینترنت، به معنای القاء یک شبکه اینترانتی داخلی و محدود است که البته در چنین شبکه ای نیز وجود محتوای معارض کاملا متصور است و ادعای این پایگاه سیاسی اساسا جوسازی است. 

در ادامه می خوانیم : 

Many Iranian Internet users are worried that after the NIN is created, the authorities will cut off access to the global Internet, including popular services such as Gmail and Google

می گوید : بسیاری از کاربران ایرانی اینترنت هشدار می دهند که بعد از ایجاد شبکه ملی اطلاعات ، مقامات مسئول دسترسی به اینترنت جهانی (!؟)  از جمله سرویسهای پرطرفداری همچون جیمیل و گوگل را قطع خواهند کرد. حالا این کاربران از کجا فهمیده اند که چنین اتفاقی خواهد افتاد؟ هیچی الکی مثلا یعنی هیچکی بهشون جو نداده و دروغ نگفته خودشون رفته اند مثلا سراغ اسناد سری این رو متوجه شده اند حالا هرچقدر هم غیر علمی و فنی باشه . 

در ادامه ، مثلا حرف مسئولان ایرانی را هم بازتاب داده تا شما فکر کنید چقدر با انصاف و علمی قضاوت کرده  : 

Officials, however, have assured the public that they do not plan to shut down Internet access. They claim that the NIN and the Internet will instead be two separate networks [Farsi], where the former provides access to local content and services and the latter allows global connectivity.

می گوید : مقامات رسمی هرچند به مردم اطمینان داده اند که قصد ندارند که دسترسی به اینترنت را خاموش کنند . بجای این، آنها ادعا کرده اند شبکه ملی اطلاعات و اینترنتی دو شبکه مجزا خواهند بود که یکی دسترسی به محتوای محلی ودیگری دسترسی به اینترنت را فراهم خواهد کرد. 

یعنی میخواهند القاء کنند که بهرحال این نگرانی عمومی وجود دارد و دولتی ها به صرف اطمینان بخشی اکتفا کرده اند. از سوی دیگر منظورشان این است که بازهم مفهوم شبکه ملی اطلاعات مفهومی همطراز اینترنت است، نه مفهومی جامع که همه خدمات سایبری از جمله اینترنت شامل آن باشد. قاعدتا آنها این القاء را از مفهومتفکیک ترافیک ادعا می کنند. 

پشتیبانان کارگاه شهروندی : 

در بخش About the Citizen Lab  در پایگاه مذکور، در بخش حامیان اینگونه می خوانیم : 

Our Donors

Financial support for the Citizen Lab’s research has come from the Ford Foundation, theOpen Society Institute, the Social Sciences and Humanities Research Council of Canada, the International Development Research Centre (IDRC)The Canada Centre for Global Security StudiesPsiphon Inc., the John D. and Catherine T. MacArthur Foundation, theDonner Canadian Foundation, and the Walter and Duncan Gordon Foundation. The Citizen Lab received generous donations of software and support from Palantir Technologies andOculus Info Inc.

 

جالب نیست ؟ 

بنیاد فورد ، موسسه جامعه باز مرکز مطالعات امنیت جهانی کانادا ، موسسه سایفون ، بنیاد مک آرتور و بسیاری از مراکز فعال در حوزه جنگ نرم علیه ایران در فهرست موسسات حامی مالی سایت کارگاه شهروندی هستند! 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۸:۱۸

به گزارش مشرق، وطن امروز نوشت : صبح دیروز پیش از طرح سوال نمایندگان مجلس از وزیر ارتباطات در صحن علنی که درنهایت منجر به کارت زرد گرفتن وی شد، گزارشی از وضعیت حوزه ICT بین نمایندگان پخش شده بود.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی صبح دیروز پارلمان سوال ملی نصرالله پژمانفر، نماینده مردم مشهد و مرتضی آقاتهرانی، نماینده مردم تهران را از وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات مورد بررسی قرار دادند. رویکرد سوالات این نمایندگان طبق آنچه در رسانه‌ها مطرح شد، «دلایل توسعه شبکه و پهنای باند اینترنت توسط وزارت ارتباطات بدون پیوست فرهنگی و قبل از راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات» و «بی‌توجهی به ظرفیت داخلی و همچنین علت عدم ابلاغ ضوابط بهره‌برداری از اینترنت تلفن همراه» بود. وکلای ملت هم پس از استماع سخنان نمایندگان سوال‌کننده و توضیحات وزیر ارتباطات در نهایت پاسخ‌های وزیر را قانع‌کننده ندانستند و یازدهمین کارت زرد مجلس به کابینه شامل حال محمود واعظی شد. بهارستان‌نشینان با 70 رای موافق، 99 رای مخالف و 11 رای ممتنع از مجموع 195 نماینده حاضر در صحن علنی مجلس اعلام کردند پاسخ‌های وزیر قانع‌کننده نیست.
اما متن برگه‌هایی که بین نمایندگان مجلس با عنوان سوالات و ابهامات اساسی پیش از طرح سوال در صحن علنی توزیع شد، چه بود؟

شبکه ملی اطلاعات با تمام قابلیت‌های پیشرفته آن بالاخره چه زمانی در خدمت مردم قرار خواهد گرفت؟

چرا  از مراکز داده‌ای و سایت‌های اینترنتی که در داخل کشور تولید محتوا می‌کنند، به‌جای اینکه آنها را در سود فروش پهنای باند شریک کنند، همچنان هزینه دریافت می‌شود؟

دست چه کسانی پشت واردات غیرشفاف پهنای باند خارجی به کشور است که فرصت‌های اشتغال و پیشرفت را تقدیم خارجی‌ها می‌کنند و ما را وابسته فرهنگی و مصرف‌کننده محتوای مهاجم خارجی می‌کند؟

چرا قبل از توسعه شبکه ملی اطلاعات و حمایت مزیت‌ساز برای فعالان و تولید‌کنندگان محتوای داخلی (اعم از سایت‌های اطلاع‌رسانی اینترنتی، ارائه‌دهندگان محتوا و بازی‌های رایانه‌ای اینترنتی، سرویس‌های جست‌وجو، شبکه‌های اجتماعی و ایمیل داخلی) به سمت حاشیه امن و استثنا قائل شدن برای چند شرکت مشخص خارجی رفته‌اند؟

چرا وزارت ارتباطات با ارائه وعده‌های کاذب و اقدامات عجولانه درباره اینترنت روی تلفن همراه، بدون در اولویت قرار دادن اجرای صحیح و قانونی شبکه ملی اطلاعات، باعث تحریک سمت تقاضای مصرف شده که موجب پر شدن ظرفیت پهنای باند فرکانسی در دسترس شبکه تلفن همراه و در نتیجه اختلالات بی‌سابقه و افزایش شکاف توان تامین پهنای باند نسبت به تقاضای مصرف فزاینده شده است؟

با توجه به ماده 2 قانون برنامه پنجم که دولت موظف است نسبت به تهیه پیوست فرهنگی برای طرح‌های مهم و جدید اقدام نماید علت عدم ارائه پیوست فرهنگی در توسعه شبکه و پهنای باند چیست؟چرا قبل از ارائه پیوست فرهنگی خلاف قانون، وعده توسعه پهنای باند داده شده است؟

توسعه پهنای باند اینترنت ناکارآمد طبق تکالیف بالا دستی بدون راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات ممنوع است. وزیر محترم، راه اندازی شبکه ملی اطلاعات را به آخر 1394 موکول کرده‌اند درعین حال درحال توسعه پهنای باند اینترنت خارجی شدند، علت این کار چیست؟

در توسعه این شبکه و پهنای باند به چه دلیل به ظرفیت داخلی اعتنا نشده است؟

ضوابط اینترنت روی تلفن همراه چیست در حالی که اینترنت خانگی ضوابط مشخصی دارد؟

شبکه ملی اطلاعات مناسب‌ترین راهکار برای مدیریت فضای مجازی

راهبرد اساسی ایالات متحده آمریکا در فضای مجازی در دست گرفتن لایه‌های اساسی حاکمیت و مدیریت این فضاست. بر همین اساس به سرگرم ساختن روزافزون افراد و سایر حاکمیت‌ها در لایه کاربری تاکید دارد تا بتواند موجبات غفلت کشورها از لایه‌های حاکمیت و مدیریت را به وجود آورد. بنابراین بهترین و مناسب‌ترین راه‌حل برای به دست گرفتن لایه‌های حاکمیت و مدیریت در عرصه فضای مجازی آن است که ساختاری مستحکم را ایجاد کنیم. شبکه ملی اطلاعات زیرساختی است که از طریق آن می‌توان علاوه بر به دست گرفتن این لایه‌های اساسی موجبات پیشرفت کشور در زمینه فضای مجازی را به وجود آورد. درباره اجرای موفق طرح راهبردی شبکه ملی اطلاعات می‌توان به تجربه کشور‌های آلمان، چین، روسیه و کره‌جنوبی اشاره کرد. بر همین اساس کره‌جنوبی با عملیاتی کردن و توسعه شبکه ملی اطلاعات خود رتبه اول فاوا در سال‌های 2008و2010 و رتبه اول شاخص دولت الکترونیک سازمان ملل را کسب کرده و ارائه‌کننده پرسرعت‌ترین پهنای باند به کاربران کشور خود در میان کشورهای جهان است. همچنین کشور چین با اتکا به شبکه پیشرفته ملی اطلاعات خود توانسته ضمن کسب استقلال و حاکمیت مقتدرانه خود در فضای مجازی با پایین‌ترین قیمت، پهنای باند مورد نیاز مردم خود را تامین کند. برخی کشورهای اروپایی همچون آلمان با اتکا به ظرفیت شبکه ملی اطلاعات خود توانسته‌اند یکی از مهم‌ترین نقاط ترانزیت و تبادل داده‌های اینترنتی در دنیا باشند که از این طریق ضمن کسب درآمد امکان رقابت موثر را برای فعالان داخلی خود در رقابت با سرویس‌های آمریکایی فراهم کرده‌اند.

  تبیین‌های نادرست از شبکه ملی اطلاعات

سرچشمه تبیین‌های نادرست از شبکه ملی اطلاعات ایران را می‌توان در تحریف غیرواقعی و تخریبی شبکه ملی اطلاعات کشور در رسانه‌های خارجی همچون بی‌بی‌سی پیدا کرد. القای اینکه در صورت اجرای شبکه ملی اطلاعات، اینترنت جهانی  به یک اینترانت محدود در سطح ملی تقلیل پیدا می‌کند یا اینکه شبکه ملی اطلاعات ابزاری مخوف برای کنترل بیشتر افراد و محدود‌کننده آزادی اطلاعات است از جمله این موارد است. همچنین آنها با مطرح کردن مثال کره‌شمالی اینگونه به مخاطب القا می‌کنند که عملی شدن پروژه شبکه ملی اطلاعات یعنی قطع ارتباط با اینترنت جهانی. این در حالی است که بستر ارتباط اینترنت در بسیاری از کشور‌های غربی دقیقا مبتنی بر شبکه ملی اطلاعات خودشان است.

تبیین صحیح از شبکه ملی اطلاعات

مطابق تبصره 2 ماده46 قانون برنامه پنجم توسعه و مصوبات شورایعالی فضای مجازی درباره الزامات کلی شبکه ملی اطلاعات، شبکه ملی اطلاعات به هیچ عنوان قطع ارتباط با فضای خارج تلقی نمی‌شود و تسهیل‌کننده ارتباطات داخلی کشور و راه‌حلی برای در دست گرفتن لایه‌های حاکمیتی و مدیریتی فضای مجازی و تبدیل تهدیدات بزرگ خارجی به فرصت‌های راهبردی برای کشور است. علاوه بر مزیت‌های متعدد حاکمیتی، موجب رونق کسب و کار، کسب پیشرفت‌های  فنی، علمی و فرهنگی، بالارفتن ملموس سرعت و پهنای باند در اختیار مردم و افزایش پایداری و امنیت شبکه ارتباطات و اینترنت کشور و کاهش هزینه‌ها  و ممانعت از خروج فزاینده ارز خواهد بود.

وضعیت شبکه ملی اطلاعات در حال حاضر:

در صورت اجرای طرح طبق اسناد بالادستی (قانون پنجم توسعه) این طرح باید  حداکثر تا ابتدای سال 92 اجرا می‌شد! طبق مصوبه شورایعالی فضای مجازی، طرح شبکه ملی اطلاعات باید به تصویب آن شورا برسد بنابراین در حال حاضر این طرح براساس کدام مصوبه در حال اجرا است؟ از این رو طرح مذکور تایید نهاد عالی نظام در این حوزه را ندارد. در صورتی که طرح به صورت کامل اجرا شده باشد تایید کدام نهاد، سند پشتیبان اجرای آن است؟ نمونه و نمود عینی آن چیست؟ سرعت دریافت داده کاربران چند برابر افزایش یافته است؟ میزان اختلالات شبکه به چه میزان کاهش پیدا کرده است؟

تخلفات وزارت ارتباطات در حوزه شبکه ملی اطلاعات: 

در اسناد بالادستی شورایعالی فضای مجازی آمده است: «ضروری است قبل از تکمیل شبکه ملی اطلاعات و پروژه‌های اقماری آن و نیز صدور مجوز شورایعالی برای آغاز به کار آن، درباره پهنای باند اینترنتی با ارائه وعده‌های گوناگون، انتظارات کاذب ایجاد نشود».

آنچه صورت گرفته :

هدفگذاری صرفاً روی افزایش پهنای باند ناکارآمد وابسته به خارج به جای راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات که موجب افزایش جهشی پهنای باند با قیمت بسیار پایین‌تر و با کیفیت و پایداری بالاتر در دسترس مردم می‌شود و درنتیجه اتلاف منابع و فرصت‌های پیشرفت.

تصدی‌گری غیرقانونی دولتی (راه‌اندازی CDN  و IXP مستقیماً توسط برخی شرکت‌های دولتی). افزایش اختلالات ارتباطاتی که به سطح مکالمات تلفن همراه هم کشیده شده که ناشی از دامن زدن به تقاضای مصرف پهنای باند خارجی به جای تسریع در ایجاد شبکه ملی اطلاعات و توسعه ظرفیت‌های ملی بوده است.

اعطای مجوز بی‌ضابطه برای نسل سوم و چهارم تلفن همراه  به اپراتورهای تلفن همراه بدون در نظر گرفتن اولویت شبکه ملی اطلاعات و پیوست فرهنگی لازم.
اطلاع‌رسانی نادرست برخی مسؤولان دولتی که موجب ابهام‌آفرینی و ایجاد نگاه منفی و محدودیت‌زا درباره طرح شبکه ملی می‌شود. در این شیوه خبری، عبارت شبکه ملی اطلاعات را همراه با وجوه  کنترلی و نظارت آن و بدون مطرح کردن وجوه مستلزم پیشرفت و رشد اقتصادی و فرهنگی آن مطرح می‌کنند و همین موضوع باعث ایجاد جو روانی نامناسب در جامعه نسبت به این طرح پیشرفته ملی می‌شود. در همین راستا معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات از ممنوعیت ورود به اینترنت در قالب شبکه ملی اطلاعات بدون هویت محرز خبر داده است بدون اینکه برای مزیت‌های خدماتی و اقتصادی آن تبیین مناسبی داشته باشد.

با رشد شتابان فضای مجازی و پیچ تاریخی موجود، هر روز تاخیر در راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات موجب ماه‌ها و شاید سال‌ها عقب‌ماندگی در حوزه فضای مجازی و فناوری اطلاعات است.

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۷:۱۱

یک عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با تأکید بر این‌که راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات راه‌اندازی به عزم و اراده نیاز دارد، گفت: نه تنها چنین عزم و اراده‌ای دیده نمی‌شود بلکه استفاده کاربران از اینترنت بسیار بالا و حتی بالغ بر 8 تا 10 برابر هزینه واقعی است.

به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نصرالله پژمانفر در جلسه علنی امروز (سه‌شنبه) و در توضیح سوالش از واعظی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات،‌ گفت: وزارت ارتباطات بعد از وزارت نفت از پردرآمدترین وزارتخانه‌ها است. وی با بیان این‌که مسأله شبکه ملی اطلاعات می‌تواند تهدیدهای بزرگ را به فرصت تبدیل کند، افزود: مجلس برای راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات بودجه مناسبی را اختصاص داد اما در عمل به جز چند اصلاح خروجی دیگری دیده نشد و کار بیشتر از 5 درصد جلو نرفت. پژمانفر اینترنت را در زندگی امروز مردم امری مهم خواند و اظهار کرد: در چنین شرایطی هزینه استفاده از اینترنت برای مردم بسیار زیاد و حتی بالغ بر 10 برابر قیمت واقعی آن است. در نهایت نیز کار بی‌کیفیت به مردم داده می‌شود.

وی با بیان این‌که اینترنت خارجی با قیمت بالا و کیفیت پایین به مردم داده می‌شود، گفت: در چنین شرایطی به شبکه ملی اطلاعات توجه لازم نمی‌شود، این در حالی است که مقام معظم رهبری اهمیت فضای مجازی را به اندازه اهمیت انقلاب عنوان کرده‌اند. این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با بیان این‌که ما نسبت به مدیریت فضای مجازی نقشی نداریم، گفت: مدیریت و حاکمیت فضای مجازی با هدف سرگرم کردن مردم در دست آمریکا است و در این شرایط که شبکه ملی اطلاعات آن هم باعنوان پیچ تاریخی تبدیل تهدیدها به فرصت‌ها توجه نمی‌شود، این در حالی است که در مجلس و شورای مجازی بر لزوم توسعه زیرساخت‌ها برای دستیابی به پیشرفت تأکید شده است. پژمانفر با بیان این‌که شبکه‌های خارجی عموماً از شبکه ملی اطلاعات به عنوان محدودکننده و ترک کننده ارتباطات با اینترنت جهانی نام می‌برند،‌ گفت: متأسفانه وزارت ارتباطات نیز این موضوع را به شکل دیگری عنوان می‌کند و می‌گوید که این پروژه به 6 هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد. حال این‌که اعتقاد ما این است راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات به عزم و اراده و نه چند هزار میلیارد تومان نیاز دارد که این عزم و اراده وجود ندارد.

این عضو فراکسیون اصولگرایان مجلس با بیان اینکه با تعرفه گذاری می‌توان به راحتی شرایط را مدیریت کرد، گفت: با راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات سرعت دسترسی کاربران به اینترنت 10 برابر می‌شود. اکنون مردم از سرعت پایین اینترنت گلایه دارند. بهتر است شما به جای متهم کردن ما به مخالفت با اینترنت به برنامه‌ریزی وسیعی برای دسترسی به شبکه ملی اطلاعات بپردازید.

پژمانفر با طرح این سوال که چرا باید هزینه استفاده کاربران از اینترنت بسیار زیاد باشد،‌ گفت: شما با گرفتن 8 تا 10 برابر پول از مردم نسبت به هزینه واقعی استفاده از اینترنت در واقع دست در جیب مردم کرده‌اید. این افزایش هزینه فشار مضاعفی به مردم تحمیل می‌کند که در نهایت این پول‌ها به خارجی‌ها داده شده و دیگران نفع می‌برند. چرا اجازه افزایش توان داخلی را ندارید و این کار را به عهده شرکت‌های خارجی داده‌اید؟ چه کسانی پشت پهنای باند هستند؟ این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با بیان این‌که با استفاده درست از شبکه ملی اطلاعات 150 هزار شغل می‌توان ایجاد کرد، گفت: پیامدهای عدم اجرای شبکه ملی اطلاعات سرکوب توان متخصصان داخلی و تداوم وابسته بودن به مصرف گرایی است. در شرایط فعلی فرصت در حال از دست رفتن است و انتظار می‌رود که در کنار توسعه اینترنت کارهای هم عرض نیز انجام شود.

پژمانفر گفت: با راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات ضمن کاهش هزینه و افزایش سرعت خروج ارز از کشور به حداقل رسیده همچنین فرصت اشتغال در بخش خصوصی ایجاد شده و می‌توان درآمد کسب کرد. وی در پایان خطاب به وزیر ارتباطات گفت: آقای وزیر شما 11 ماه قبل به ما وعده راه‌اندازی و استفاده درست از شبکه اطلاعات دادید اما تاکنون اقدامی صورت نگرفته است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۶:۵۳

 مشرق - «مجلس برای راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات بودجه مناسبی را اختصاص داد اما در عمل به جز چند اصلاح خروجی دیگری دیده نشد و کار بیشتر از 5 درصد جلو نرفت.» این جمله را عضو کمیسیون فرهنگی مجلس خطاب به وزیر ارتباطات در صحن علنی مجلس می گوید.

در فروردین ماه امسال نمایندگان مجلس به دلیل عدم پیگیری جدی برای راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات و بی‌توجهی به ظرفیت‌های داخلی با 99 رأی مخالف از پاسخ‌های وزیر ارتباطات قانع نشدند و واعظی اولین کارت زرد خود را از مجلس نهم دریافت کرد و دولت یازدهم یازده کارته شد. این کارت زرد با واکنش های متفاوتی همراه شد، به طوری که برخی از رسانه ها آن را به عنوان اشتباه بزرگ مجلس و با حیرت و ناباوری گزارش کردند و برخی دیگر نیز از این اقدام به موقع مجلس تقدیر و تشکر کردند. 
برای پی بردن به این موضوع ابتدا باید دید شبکه ملی اطلاعات چیست و چرا این شبکه ملی با تمام قابلیت‌های پیشرفته خود با این کندی پیش می‌رود و بالاخره چه زمانی قرار است در خدمت مردم قرار گیرد.

شبکه ملی اطلاعات چیست؟

موضوع شبکه ملی اطلاعات، در ایران سابقه ای بیش از ۱۰ سال دارد و سالهای سال است که دولتهای نهم، دهم و یازدهم هرکدام با تعابیر مختلف، در شروع فعالیت خود، قول اجرای این طرح ملی را داده‌اند اما تاکنون هیچ یک از دولتها و وزرای ارتباطاتشان موفق به ارائه طرح مفهومی از این پروژه نشده اندبکه ملی اطلاعات در ابتدا توسط وزارت ارتباطات در دولت نهم و از سوی محمد سلیمانی و معاونش عبدالمجید ریاضی، «اینترنت ملی» نامگذاری شد و وزیر ارتباطات دولت نهم تاکید داشت که با ایجاد اینترنت ملی، بی نیازی از شبکه اینترنت خارجی را رقم خواهد زد؛ اما این طرح به‌دلیل نبود توجیهات مناسب فنی و اقتصادی توفیقی نیافت.

در دولت دهم ، رضا تقی پور وزیر وقت ارتباطات، تلاش بسیاری به کار بست تا این پروژه با نام «شبکه ملی اینترنت – شما » و تعریف مشخصی از اهداف و برنامه‌های مربوط به آن به نحوی که اینترنت در کنار این شبکه ملی باقی بماند، شکل گیرد و حتی در دوره کوتاهی نیز محمد نامی دیگر وزیر ارتباطات دولت دهم، تلاش خود را برای ساماندهی این طرح به کار بست؛ در نهایت اینکه دولت و مجلس موفق شدند در برنامه پنجم توسعه کشور، سرفصلی مشخص از الزامات اجرای این پروژه با نام «شبکه ملی اطلاعات» تدوین کنند که این موضوع با اختصاص ردیف بودجه سالانه، به وزارت ارتباطات در دولت یازدهم تکلیف شد. ماده ۴۶ برنامه پنجم توسعه کشور وزارت ارتباطات را مکلف به اجرای شبکه ملی اطلاعات کرده است؛ شبکه ای که هم اکنون این وزارتخانه مدعی به اجرای بخشی از آن شده اما اعضای شورای عالی فضای مجازی، نمایندگان مجلس و کارشناسنان معتقدند که این وزارتخانه تاکنون در اجرای این پروژه توفیقی نیافته است.

طبق مصوبه شورای عالی فضای مجازی، الزامات حاکم بر تحقق شبکه ملی اطلاعات به عنوان زیر ساخت ارتباط فضای مجازی کشور شامل شبکه‌ای متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی با مدیریت مستقل کاملاً داخلی، شبکه‌ای کاملاً مستقل و حفاظت شده نسبت به دیگر شبکه‌ها (از جمله اینترنت) با امکان تعامل مدیریت شده با آنها، شبکه‌ای با امکان عرضه انواع محتوا وخدمات ارتباطی سراسری برای آحاد مردم با تضمین کیفیت از جمله قابلیت تحرک، شبکه‌ای با قابلیت عرضه انواع خدمات امن اعم از رمزنگاری و امضای دیجیتالی به کلیه کاربران و شبکه‌ای با قابلیت برقراری ارتباطات امن و پایدار میان دستگاه‌ها و مراکز حیاتی کشور و در نهایت شبکه‌ای پرظرفیت، پهن باند و با تعرفه رقابتی شامل مراکز داده و میزبانی داخلی تعریف شده است.

توسعه پهنای باند گریبان دولت را گرفت

اما در ۲۵ فروردین ماه به علت عدم پیشرفت در کار شبکه ملی اطلاعات، وزیر ارتباطات به صحن مجلس آمد و با وجود دفاع واعظی از عملکردش و ارائه توضیحاتی از تریبون مجلس، نمایندگان از توضیحات وی قانع نشدند و به وزیر ارتباطات کارت زرد دادند. پژمان‌فر نماینده مشهد و کلات و مرتضی آقاتهرانی نماینده تهران دو نماینده سوال کننده از وزیر ارتباطات، با سوالاتی چون دلایل توسعه شبکه و پهنای باند اینترنت توسط وزارت ارتباطات بدون پیوست فرهنگی و قبل از راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات و بی‌توجهی به ظرفیت داخلی و نیز عدم ابلاغ ضوابط بهره‌برداری از اینترنت تلفن همراه، اعلام کردند که به جز چند پاورپوینت و اسلاید پاسخ دیگری به سوالات نمایندگان درباره شبکه ملی اطلاعات داده نشده است؛ موضوعی که پیش از این محمدحسن انتظاری دبیر شورای عالی فضای مجازی نیز نسبت به آن به وزارت ارتباطات هشدار داده بود.

آیا هزینه استفاده از اینترنت 10 برابر هزینه واقعی آن است؟/ چرا وزیر ارتباطات با کارت زرد از بهارستان خارج شد؟ // برای آقای داوودی 

محمود واعظی وزیر ارتباطات در واکنش به این سوال که چرا نمایندگان به وی کارت زرد دادند،‌ گفت: ما به دلیل برخی بهانه‌ها توسعه پهنای باند اینترنت را تعطیل نمی‌کنیم لذا این توسعه باید انجام شود اما اینکه می‌گویند توسعه ندهید تا کارهای دیگر انجام شود مملکت ضرر می‌کند[1]

یادداشت آقاتهرانی درباره سوال از واعظی

مرتضی آقاتهرانی در سایت شخصی خود حاشیه‌ای از نشست علنی با وزیر ارتباطات خانه ملت منتشر کرد و نوشت: «اگر بنا باشد دولت پهنای باند اینترنت را افزایش دهد مخالف نیستیم اما می‌بایست در زمین خودمان بازی کنیم نه در زمین دیگرانحال این سؤال پیش می‌آید که برای راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات چه اقداماتی صورت گرفته است؟ در این خصوص قبلاً وزیر گفته بودند که ما چند مرکز را به صورت پایلوت راه‌اندازی می‌کنیم که در طرح‌شان این مراکز را نام برده بودند،‌ اما وقتی پیگیری شد تنها قم را به عنوان پایلوت انتخاب کرده‌اند و با توجه به اینکه هر کاری نیاز به زیرساخت دارد تا بتواند به نحو احسن اجرایی شود و بنده این ایراد را به این دولت ندارم و به دولت‌های قبل نیز همین انتقاد را داشتم که متأسفانه فرصت‌ها را از دست دادند و به سمت راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات داخلی نرفتند.

علی‌ای‌ُحال وزیر دفاعیات خود را ارائه دادند و بعد از آن آقای پژمانفر توضیحاتی درخصوص آثار و خطرات این امر و بی‌توجهی به آن مسائلی را مطرح کردند که در آخر نمایندگان از دفاعیات وزیر قانع نشده و ایشان کارت زرد گرفتند.»[2]

حیرت روزنامه اصلاح‌طلب از کارت زرد مجلس

روزنامه اصلاح طلب اعتماد در ویژه نامه «کرگردن» خود در خصوص کارت زرد مجلس به وزیر ارتباطات نوشت: اقدام هفته پیش نمایندگان مجلس در احضار وزیر ارتباطات ماجرایی عجب دارد که مطمئنا علاقه مندان به تورق تاریخ پارلمان ایران چند سال بعد با حیرت و ناباوری به آن خواهند نگریست. در ادامه این مطلب اینچنین آمده است که: «از قرار معلوم وزارت ارتباطات با سرمایه گذاری هایی که در این دو سال انجام داد، موفق به توسعه شبکه و افزایش پهنای باند اینترنت در کشور شد. این پیشرفت چرا مورد تشویق نمایندگان قرار نگرفت؟ نمایندگان از افزایش سرعت و پهنای باند اینترنت چرا ناراضی اند؟»

آیا هزینه استفاده از اینترنت 10 برابر هزینه واقعی آن است؟/ چرا وزیر ارتباطات با کارت زرد از بهارستان خارج شد؟ // برای آقای داوودی

توضیح نمانیدگان در خصوص کارت زرد به وزیر ارتباطات

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در توضیح سوالش از واعظی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات،‌ گفت: وزارت ارتباطات بعد از وزارت نفت از پردرآمدترین وزارتخانه‌ها است. راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات نیاز به عزم و اراده نیاز دارد. اما نه تنها چنین عزم و اراده‌ای دیده نمی‌شود بلکه استفاده کاربران از اینترنت بسیار بالا و حتی بالغ بر 8 تا 10 برابر هزینه واقعی است. وی با بیان این‌که مسأله شبکه ملی اطلاعات می‌تواند تهدیدهای بزرگ را به فرصت تبدیل کند، افزود: مجلس برای راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات بودجه مناسبی را اختصاص داد اما در عمل به جز چند اصلاح خروجی دیگری دیده نشد و کار بیشتر از 5 درصد جلو نرفت.

پژمانفر اینترنت را در زندگی امروز مردم امری مهم خواند و اظهار کرد: در چنین شرایطی هزینه استفاده از اینترنت برای مردم بسیار زیاد و حتی بالغ بر 10 برابر قیمت واقعی آن است. در نهایت نیز کار بی‌کیفیت به مردم داده می‌شود.[3]

چرا وزیر ارتباطات با کارت زرد از بهارستان خارج شد؟

یکی از مصوبات شورای عالی فضای مجازی، راه اندازی شبکه ملی اطلاعات بود. در حال حاضر کلیات این طرح تصویب شده است، اهداف و راهبردهای آن درآمده است و چشم‌انداز این شبکه ملی مشخص است و شیوۀ اجرا در اختیار وزارت مربوطه قرار گرفته شده است که این وزارتخانه باید شیوه‌های اجرا و نحوۀ عمل و فازبندی‌های آن را در مرکز ملی فضای مجازی مصوب بکند. به گفته کارشناسان شبکه ملی اطلاعات می تواند خیلی از مشکلات ما را در فضای مجازی کشور حل کندشبکه ملی اطلاعات بزرگ‌ترین گام برای ایجاد فضای مجازی کشور است. البته موارد زیاد دیگری هست که این فضا را کامل می‌کند ولی زیرساخت آن شبکه ملی اطلاعات است. اگر بخواهیم به صورت مفهومی فرق اینترنت با فضای مجازی را شرح دهیم، باید به ذکر مثالی در این خصوص بپردازیم.


فکر کنید که به همۀ مردم تهران به جای تلفن تهران، تلفن دو صفر بدهند در صورتی که الان مردم تهران تلفن تهران را دارند و امکان صفر و دو صفر را هم دارند، یعنی شما بخواهید با خارج از کشور تماس بگیرید دو صفر می‌گیرید. کد آن کشور را می‌گیرید وصل می‌شود، بخواهید با شهرستان تماس بگیرید صفر و کد شهرستان را می‌گیرید وصل می‌شوید. حالا شما فکر کنید ما به همه تلفن دو صفر بدهیم، مفهومش یعنی چه؟ یعنی اگر من با خانۀ برادرم در تهران کار دارم باید دو صفر نودو هشت بیست و یک و حالا شمارۀ تهران را بگیرم، مفهومش این است که باید سوئیچش در خارج از کشور باشد، این به کشوری برود از آنجا سوئیچ بشود و به اتاق بغل‌دستی برگردم. اگر ما در کشورمان به جای دادن فضای مجازی، اینترنت بدهیم یعنی به همه تلفن دو صفر بدهیم، در صورتی که شما باید تلفن تهران را بدهید که اگر با تهران کار دارد همین جا سوئیچ بکند، با شهرستان کار دارد داخل تهران سوئیچ بکند، اگر شما با خارج کار دارید باید از دو صفر استفاده بکنید. اینترنت یعنی رفتن در پهنۀ بین‌الملل. چرا ما باید پهنۀ بین‌الملل را اشغال بکنیم؟ این کار چه منطقی می تواند داشته باشد؟ یعنی اگر من با بانک سر کوچه کار دارم باید از اینترنت استفاده بکنم؟ 

حتما اقدام درست این است که ما به مردم تلفن تهران را بدهیم که امکان دو صفر را داشته باشد یعنی من باید فضای مجازی را در کشور ایجاد بکنم که در آن اینترنت هم باشد. پس مردم برای حل مشکلاتشان نیاز به پهنای باند دارند، اما نه پهنای باند اینترنت. این‌ها تعاریفشان با هم فرق می‌کند و در خیلی از موارد اشتباه تلقی می‌شود. با توسعه اینترنت مرکز سوئیچ ها به خارج از کشور انتقال پیدا می‌کند. چرا باید دو نفری که در ایران کار دارند سوئیچشان در خارج از کشور باشد؟ چرا ما باید پهنۀ بین‌الملل را اشغال بکنیم؟ زیرا هم هزینه‌ها کشور افزایش پیدا می‌کند، هم مردم زمان خودشان را از دست می‌دهند.

مردم نیاز به سرعت فضای مجازی دارند ولی قالب این نیازها به اینترنت محدود نمی شود. مردم با سرعت داده و ستانده اطلاعات مشکل دارند نه اینترنت. مشکل ما این است که اینترنت را معادل فضای مجازی تعریف می‌کنیم. پس اگر ما بخواهیم اینترنت را در کشور توزیع کنیم باید این اینترنت را از جایی بخریم، پس باید برای این امر پول بدهیم. 

نمایندگان مجلس نیز معتقدند وزارت ارتباطات به عنوان یکی از پردرآمدترین وزارتخانه‌ها می‌بایست اولین اولویت خود را برای ارتقای سرعت و امنیت و خودکفایی در فضای مجازی به راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات بپردازد. اما به گفته اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس به دلیل نبود چنین عزم و اراده‌ای در وزارتخانه به وزیر مربوطه در این خصوص کارت زرد نشان دادند.
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۶:۴۹

به گزارش مشرق، امروزه می‌توان مدعی شد فضای مجازی و اینترنت در سطحی گسترده با فضای رئال رقابت دارد؛ با این تفاوت که این دنیای مبهم، اما جذاب، روز‌به‌روز گسترده‌تر می‌شود، اما دنیای پیرامون ما برای رشد و گسترش، لااقل زمان بیشتری نیاز دارد. همین گستردگی فضای مجازی اما سبب شده است تا در کنار تمامی‌کاربردها و ویژگی‌های منحصربه‌فردی که این شبکه را هر روز گسترش می‌دهد، شاهد بروز روزافزون چالش‌های متعددی نیز باشیم؛ چالش‌هایی که نه فقط در جامعه‌ای ارزشی همچون ایران، بلکه حتی در جوامع اروپایی و آمریکا نیز نگرانی‌هایی را در پی داشته است.

یکی از این نگرانی‌ها اثرگذاری اینترنت، به ویژه فضاهایی نظیر شبکه‌های اجتماعی و اتاق‌های گفت‌وگو بر رفتار و روابط اجتماعی افراد جامعه و از بین بردن قبح و حدود روابط زن و مرد است. اگر شما هم به شبکه‌هایی نظیر فیسبوک سری زده باشید، به عمق این نگرانی پی می‌برید.

یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که در پی توسعه‌ی سریع جوامع ایجاد می‌شود، تضادهای فرهنگی جامعه‌ی مد نظر با ابزار و دستاوردهای توسعه است. در این میان، بدیهی است با سرعت گرفتن رشد توسعه، این تضادها به شکل برجسته‌تری نمایان می‌شوند و آسیب بیشتری را متوجه آن جامعه می‌کنند. از همین روست که جوامع در حال توسعه، همواره در کنار بهره‌گیری از فواید تغییر ساختار اجتماعی و اقتصادی، با تبعات ناشی از تغییرات فرهنگی ناشی از این پیشرفت سریع دست‌وپنجه نرم می‌کنند. از سوی دیگر، در دنیای کنونی ارتباطات و فناوری اطلاعات، سرعت توسعه‌ی صنعتی و علمی‌آن‌چنان از فراهم آمدن زیرساخت‌های فرهنگی و اجتماعی پیشی گرفته است که خیلی وقت‌ها به نظر می‌رسد اخلاق و ارزش‌ها در جاده‌ی توسعه زیر گرفته می‌شوند.

فروپاشی نظام‌های اخلاقی در جامعه‌ اما به معنای در دست داشتن ابزار علم بی‌تعهد است. ورود اینترنت و گسترش لحظه‌ای کاربران اینترنتی، بدون فراهم آمدن زیرساخت‌های فرهنگی لازم، به مثابه‌ی شمارش معکوس بمبی در میان ارزش‌ها، باورها و هنجارهای ملی‌مذهبی و در یک کلمه «سبک زندگی» ماست. البته این تکنولوژی، خدمات بسیاری را برای ما فراهم می‌آورد و بسیاری از امور را برایمان تسهیل می‌کند و باید اذعان داشت در دنیای امروزی نمی‌توان از این تکنولوژی چشم‌پوشی کرد. 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۰:۵۶